Impressie en fotoreportage van de herdenkingsbijeenkomst van Jules Deelder in de Doelen

02 januari 2020 door Ronald Glasbergen

Aan het biljart in de doelen bassist Aad van der Pijl en saxofonist Boris van der Lek rechts. Acteur John Buijsman en gitarist Cock van Vuuren kijken toe.

"Deelder is niet begrepen", vindt collega dichter Hans Sleutelaar, bondig als altijd, op de zeer druk bezochte herdenkingsbijeenkomst van Deelder in de Doelen. Hij legt uit dat de literaire wereld hem al te vaak links liet liggen. "Net als Reve", voegt de dichter eraan toe. Dat lijkt ons geen slecht gezelschap voor Deelder, die op zijn manier eveneens rebel was, net als Reve dat kon zijn.

Links ‘schrijver van teksten’/auteur Peter Bulthuis, dichter Hans Sleutelaar en hurkend redacteur van voormalig literair tijdschrift ’Passionate’ Erik Brus

Hier in de Doelen merk je niets van controverse, iedereen lijkt er te zijn. De sfeer is ingetogen en tegelijk uitbundig. "Je bent altijd blij dat je er zelf nog bent" vertrouwt een oud havenman van typisch Rotterdamse genus mij toe. Een ander, vriend van diep in de tachtig van wie onlangs een eerste bundel verhalen verscheen - wat hem vermoedelijk tot oudste debuterend gepubliceerd schrijver van Rotterdam maakt - heeft zich in een donker pak gehesen. "Draag ik alleen bij bruiloften en begrafenissen" legt hij uit, "helaas zijn de laatste in de meerderheid". De zwarte stropdas die hij bij de crematie van de dichter op Hofwijk aanhad, heeft hij verruild voor een kleurrijker en vrolijker exemplaar.

Wat zij drieën en de zeker duizend andere bezoekers – het is er vol - bij de condoleance bijeenkomst in de foyer van de Doelen delen, is groot respect en affectie voor de onlangs overleden dichter. Die slaagde er niet alleen in om stedelijke en landelijke bekendheid te krijgen als literator, jazz & Spartaliefhebber alsmede TV-persoonlijkheid, maar ook om zo als dichter een niet te verwaarlozen inkomen te verkrijgen. Dat dwingt respect af, bij havenman, kunstenaar, literator, Spartabestuurder, kortom bij aanwezigen en de talloze Rotterdammers die het condoleance register hebben getekend. Ook ieder die de dichter uit persoonlijke omgang kende is hier zeer te spreken over ‘Jules’. Die mag misschien nog even in de literaire wereld goeddeels onbegrepen zijn, hij leeft nu - groter dan zichzelf - voort in alle geschiedenissen van anderen over hem en in zijn eigen werk.

Tja, het leven - voordat je het weet, is het voorbij, maar deze bijeenkomst toont aan dat Jules nu tout Rotterdam - alle aanwezigen incluis - en de vele aanwezige fotografen, cameramensen en journalisten van lokale en nationale pers kan verbinden.

Een passend afscheid zeker voor wie bedenkt dat met Deelder niet alleen een decennium ophoudt. Hij en zijn soms uiterst raak getroffen aforistische gedichten, omspannen juist dat tijdperk waarin Rotterdam zichzelf, ook in het aanzien van de buitenwereld, hervonden heeft.

Dat kan geen toeval zijn.