Waterschappen gaan nat
Op mijn tijdelijke adres in Rotterdam arriveren regelmatig aanmaningen van een waterschap voor twee voormalige bewoners. In het begin stuurde ik ze nog terug met wisselende kreten op de enveloppe: “Verhuist, Woont hier niet meer of Vertrokken! “.Dat hielp in het geheel niet. En dus arriveerden ook twee stembiljetten voor de recente waterschapsverkiezingen. Ik had – inclusief het stembiljet op mijn echte adres – drie keer kunnen stemmen. Dat heb ik niet gedaan. Van het begin af aan vond ik deze verkiezingen een aanfluiting. De waterschappen functioneren in dit land al sinds de middeleeuwen door de bank genomen redelijk. Enige luxe in de organisatie is ze niet vreemd. Je hebt wel eens de indruk dat het wat minder kan. Maar in feite is het een apparaat waarin de dijkwachters, de technici, tot en met de waterstaatsingenieurs samenwerken onder leiding van een dijkgraaf.
Zij moeten er voor zorgen dat we ons overtollige water kwijtraken en wij zelf droge voeten houden. Het overgrote deel van ons volk deelt die mening. Slechts een kwart van de stemgerechtigden vulde een formulier in. Wanneer bestuurders daar ook nog triomfantelijk over doen dan hebben we te maken met een verschijnsel dat kan worden gekenschetst als de “Nieuwe kleren van de Keizer.†Sommige mensen zijn ziende blind.
Waarom is het in dit land zo moeilijk om toe te geven dat iets is mislukt ? Sorry. Foutje. Bedankt.
.gif)
