Opinie: Waarom is er geen natuurijsbaan in Rotterdam?


Ik durf het bijna niet te schrijven: dat was vroeger wel anders.
Tennisbanen en weilanden werden bij vorst ondergespoten, ook in Rotterdam. Zou dat nog zo zijn, dan zouden tienduizenden Rotterdammers vanaf zondag al op natuurijs hebben kunnen schaatsen.
De IJsclub Kralingen op onder gespoten tennisbanen was voor het laatst in 1993 een echte ijsbaan. De roemruchte Nenyto in Rotterdam West sloot nog eerder. Dat was een grote ijsvlakte van nog geen 20 cm diep, waarop je kon hardschaatsen, kunstschaatsen, met een kantine in het midden, waar je met de kunstrijdsters kon flirten na een imponerend rondje hardrijden.
Maar ook, om maar en zijstraat te noemen, bij de Meeuwenplaat in Hoogvliet was er een ondergespoten weiland.
Nostalgie natuurijk. Maar er blijft een vraag kleven. Waarom doen we dat niet meer? Terwijl schaatsen alleen maar populairder is geworden. Geen wonder dat het in Nederland een witte sport is. Het is een plattelands sport geworden. Jammer. De afgelopen week had de jeugd in de oude wijken kunnen kennismaken met een prachtig Nederlands volksvermaak.
Ik hoor de pessimisten alweer brommen: Hebben die allochtonen toch geen belangstelling voor.
Dat zou wel eens vet kunnen meevallen. Vorig jaar hadden we ook een winterse week. Ook toen moesten we wachten tot de singels waren dicht gevroren. Ik had een rieten eetstoel naar de Heemraadsingel meegnomen, om mijn kleine te leren schaatsen. De stoel was al snel niet meer nodig. Op het ijs was het druk met Rotterdamse kinderen uit alle windrichtingen, die de kunst met de stoel afkeken. De stoel werd een gewild object. Het ijsvermaak was bovendien een zeldzame ontmoeting tussen de bewoners van allerlei komaf.
Vandaar deze oproep: beste bestuurders, zorg ervoor dat we weer tennisbanen, weilanden, voetbalvelden, parken, parkeerterreinen, in een week als deze onderspuiten. Het geeft zo veel lol. Julie willen toch de jongeren in de oude wijken aan het sporten krijgen? Geef ze dan ook de kans.