Een unieke inkijk in de campagne van Obama

22 januari 2009 door de redactie
Een unieke inkijk in de campagne van Obama

Ben je een beetje links, lid van de PvdA bijvoorbeeld, en je wilt wat in de politiek bereiken dan moet je campagne voeren. Hier volgt een gouden tip: huur Kirsten Verdel als campagneleider in. Geheid dat je wint.
De eerste keer dat lezers van deze site en de eerder verschenen weekkrant Vandaag&Morgen kennis maakten met Kirsten Verdel (30) was de tweede week van november vorig jaar. Zij schreef vanuit New York een vlot geschreven artikel over haar rol in de campagne van de nieuwe president van de Verenigde Staten Barack Obama. Het artikel trok veel aandacht, ook van andere media. Een paar dagen later keerde Verdel terug naar Nederland.

Ze besefte dat ze unieke ervaringen had opgedaan, waarmee ze iets moest doen. Ze trok zich een week terug op het platteland van Frankrijk en schreef in zeven dagen tijd een 315 pagina’s tellend boek, dat deze week onder grote belangstelling in de burgerzaal van het Rotterdamse stadhuis aan Wouter Bos werd overhandigd.

Het is een vlot geschreven boek, dat in twee delen uiteenvalt. Allereerst leren we Kirsten Verdel kennen, een idealistische jonge vrouw die ,,niet tegen onrecht kan’’. Ze wordt lid van de PvdA, ze helpt met succes de Rotterdamse fractievoorzitter Peter van Heemst campagne voeren en daarna ook nog huidig eerste Kamerlid Klaas de Vries. Ze reist samen met Rotterdammer Sander de Kramer naar het West-Afrikaanse land Siërra Leone, om er kinderen te helpen, die slachtoffer zijn van een van de wreedste burgeroorlogen ooit gevoerd, vertrekt ook nog naar China om een kindertehuis voor gehandicapte kinderen op te zetten en eindigt als enige buitenlandse uiteindelijk op het hoofdkantoor van de campagne van Barrack Obama, waar ze een jaar lang meedraait. Kortom een pittige tante.

Haar belevingen in de USA beslaan ongeveer tweederde van haar boek, dat dezelfde titel heeft meegekregen als de kop boven het verhaal eerder in deze krant: Van Rotterdam naar het Witte Huis. Het is het interessantste deel van het boek, dat een unieke inkijk geeft in de opmerkelijke campagne van Obama, die als geen ander gebruik maakte van nieuwe technieken die internet biedt. Vergeleken met de vorige eeuw gaat alles veel sneller.
Het boek: ,,Toen namen journalisten meer de tijd om na te denken over wat ze hadden gezien. Als ze een speech hoorden, dan plaatsten ze dat in een bredere context. Nu is het anders. Een opmerking van McCain of Obama in hun campagnevliegtuig werd veelal live op televisie of radio uitgezonden, werd direct op internet gezet en verspreidde zich daarna als een virus binnen luttele minuten naar honderdduizenden en soms miljoenen internetters. Dit had verstrekkende gevolgen voor de kandidaten. Elke uitspraak, elke seconde pauze die ze voor een antwoord inlasten, elke lichaamsbeweging en elk gebaar werden uitgezonden. De angst om een fatale fout te maken moet een verlammende greep op de kandidaten hebben gehad’’.
,,Het betekende ook dat de meest onbetekenende momenten werden opgeblazen tot ‘breaking news’. In april was daarvan het beste voorbeeld te zien. De tv zond een fragment uit van een speech van Obama, waarin hij in een onbewaakt moment even met zijn vinger zijn gezicht krabde. Het betekende helemaal niets, maar werd door sommige media geïnterpreteerd alsof hij zijn middelvinger naar zijn concurrent Hillary Clinton ophief’’.
Uit het dagboek 13 augustus 2008: ,,Weer positief nieuws. De campagne bereikte vandaag de twee miljoenste donateur. Daarnaast zijn er vijf miljoen e-mail adressen, twee miljoen geregistreerde vrijwilligers’’.
 

Huizen

Op zeker moment waren er problemen voor Mc Cain. De man wist niet meer hoeveel huizen hij bezat. Hij sprak over drie huizen, terwijl het er minstens zeven waren. Hierop werd besloten dat Obama de bekendmaking van zijn ‘running mate’ zou uitstellen, zodat de media zich massaal op McCain zouden storten. Dat lukte.
Het boek: ,,We kregen opdracht McCains blunder te pushen. Dus gingen er tientallen mails de deur uit, waarin telkens nieuwe feiten werden gerapporteerd over de ‘huizencrisis’, zoals de totale waarde (meer dan dertien miljoen), foto’s van het interieur van een van zijn huizen, de locaties van de huizen, het feit dat er acht huizen bleken te zijn en misschien nog wel meer en vooral weer de overkoepelende boodschap: McCain is out of touch met de gewoon hard werkende Amerikaan. Een aantal oudere uitspraken werd ook weer interessant, zoals de opmerking van de vrouw van McCain dat ze maar even een tweede huis aan het strand in Malibu had gekocht, toen ze de kinderen te veel lawaai vond maken. Een ook de opmerking van John dat iemand pas rijk is vanaf een bezit van maar liefst 5 miljoen dollar. Het mediaoffensief werkte. Binnen enkele uren ging het op tv- en radiozenders nergens anders meer over’’.

Kirsten Verdel maakt heel duidelijk dat campagnevoeren voor een heel groot deel het sturen/manipuleren van de media is. Dat is al langer bekend, maar de nieuwe media maken de mogelijkheden groter en sneller en ingewikkelder. De waarheid is minder belangrijk. Het gaat er om de tegenkandidaat te ‘framen’, zoals dat in het jargon heet. Een bepaald beeld van iemand creëren waar hij of zij niet meer van afkomt. Daarvoor blijkt een soort ‘Warroom vol met computers nodig.
Verdel schrijft daarover: ,,Niets is zo belangrijk bij de presentatie van een nieuwe kandidaat als het zo snel mogelijk framen van die persoon. De eerste kenmerken die aan een kandidaat worden toegeschreven, blijven doorgaans het langst plakken, vaak jarenlang”.

Een leerzaam boek, Van Rotterdam naar het Witte Huis door Kirsten Verdel.

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.