Maak de crisis niet erger
De Rotterdamse economie lijdt evenredig mee met die van Nederland in de recessie die heel de wereld – in verschillende mate – treft. Het is echter sterk overdreven hoe (sommige) media en politici ons een ware crisis – vergelijkbaar met de beginjaren ’30 – proberen aan te praten. Natuurlijk is er sprake van een flinke terugval van de wereldhandel die zijn effecten heeft op Nederland en de Rotterdamse haven als draaischijf van Europa. Maar de effecten daarvan op de burgers zijn helemaal niet te vergelijken met de crisis in de jaren ’30 van de vorige eeuw. Toen ging het erom of het gros van de mensen nog wel aan voldoende eerste levensbehoeften – voedingsmiddelen, goede huisvesting - kon komen.
Nu is het een heel andere kwestie: de meeste mensen onder ons zullen het dit jaar en volgend jaar met wat minder welvaart moeten doen. Moeten we medelijden hebben met al diegenen die zich niet meer een tweede luxe vakantie kunnen permitteren? Met vooral de jongeren die zonder aarzeling elk weekeinde tijdens het uitgaan in een disco, rocktempel, of in de kroeg net zo gemakkelijk honderd euro er tegenaan smijten?
Met hen die hun gefinancierde BMW, Mercedes, SUV (monsterauto’s) of andere luxe ‘statussymbolen’ nu moeten inruilen voor een benzinebesparende middenklassenwagen of voor een heel goedkoop tweedehandsje?
Moeten we begrip opbrengen voor al die klagende gepensioneerden die (steeds meer!) boven op hun AOW leuke bedrijfspensioenen krijgen en nu getroffen worden door het feit dat hun pensioenfondsen misschien zelfs wel enkele jaren geen inflatievergoeding (ook niet in de pensioenbouw van de nog werkenden) kunnen geven? Ook zij kunnen het wel met een paar onsjes minder doen. Hun basisinkomen, de AOW, blijft in ieder geval dit jaar nog op peil. Cynisch geredeneerd, worden de mensen met alleen AOW feitelijk nog helemaal niet door de economische crisis getroffen. Net zo min als zij bij welvaartsstijgingen er extra op vooruit gaan.
Is het zo rampzalig dat de huizenprijzen, mede als gevolg van de inzakkende economie, gaan dalen? Nee dus! Eigenlijk worden daardoor alleen de mensen getroffen die zich te zwaar in de schulden hebben gestoken en door welke omstandigheid dan ook (uit elkaar gaan, scheiding, maar ook door werkloosheid) hun maandelijkse lasten niet meer kunnen opbrengen. Hadden ze ook maar een degelijker financieel beheer moeten voeren! Vroeger was het heel gebruikelijk dat financiers en banken bij het verstrekken van hypotheken altijd kopers – die ten onrechte dachten dat de bomen tot aan de hemel bleven groeien - waarschuwden voor terugval in hun inkomen. Het was ook usance dat de netto woonlasten per persoon niet meer dan een kwart van het gemiddelde inkomen mochten bedragen. Dan kun je een aardig stootje in de economie verdragen.
Een positief effect van dalende huizenprijzen - die zijn in Rotterdam overigens nauwelijks merkbaar in de meest gewilde segmenten - is dat woningen voor de nieuwe generatie jongeren misschien eindelijk weer eens een keer bereikbaar worden. Vermoedelijk zal in de loop van het jaar het dalende effect op de huizenmarkt wel goed te zien zijn.
En al die burgers – spaarders, beleggers, pensioengerechtigden, hardwerkende mensen die hun baan behouden – voelen zich bedrogen door de overheid die in hun ogen – soms terecht, soms onterecht – wel miljarden uittrekken voor steun aan banken en ander geldinstellingen die er een rommeltje van hebben gemaakt. Zij willen allen dat voor hun eigen financiële teruggang ook compensatie komt uit de ruif van de overheid waarvan men niet beseft dat het hun eigen collectieve inkomen is. Het lijkt wel of iedereen hebzuchtig, verongelijkt, of afgunstig is. ‘Niet ik ben schuldig aan de recessie, maar ieder ander!’ is de gedachte. Helaas is er ook bij een economische teruggang sprake van collectieve verantwoordelijkheid waarbij de ‘inhalige schurken’ (bankiers die zich hebben laten leiden door te gemakkelijk gegeven bonussen, grootgeldverdieners die het niet zo nauw namen) gelukkig nu ook het zwaarst worden getroffen.
Terug naar de economie van Rotterdam. Natuurlijk zullen de gevolgen van de recessie (en het teruglopende aantal orders en werkzaamheden in de metaal, de bouw en de havens) goed voelbaar worden. Waarschijnlijk zal de werkloosheid in de regio Rotterdam met duizenden toenemen. Maar als de nieuwe werklozen (vaak de laagst opgeleide werknemers) nog enigszins ‘vet op hun botten’ hebben zal die tijd ook wel weer te overkomen zijn. Sommige politici, die hun kiezers nauwelijks de waarheid durven te vertellen, komen nu met hun verhullende boodschap dat we ons nu in Rotterdam volledig moeten storten op duurzaamheid en de kenniseconomie. Fractievoorzitter Salima Belhaj van D66 in Rotterdam deed dat onlangs op deze site. En natuurlijk wervend : ,,Maar ook jongeren hebben de volle aandacht van D66.’’
Wat een politiek geraaskaal. Net alsof Rotterdam een achterlijke stad is uit een ontwikkelingsland waar primaire industrie voorkomt en waar alleen maar met ‘dozen’ (containers) wordt geschoven. In de zin dus dat we alleen maar laagwaardige werkgelegenheid kennen.
Het wordt toch weer eens tijd te wijzen op de in principe gezonde structuur van de Rotterdamse economie. De tijd van de ‘bootlieden’ die alleen maar lading met fysieke kracht van boord haalden en aan boord brachten is allang voorbij. Voor circa 90 procent van de havenwerkzaamheden is minimaal mbo-4 nodig. In de metaalindustrie zijn scheepswerven, bewerkingsbedrijven en toeleveranciers uitsluitend gericht op innovatieve producten waarvoor de opleidingen hun best doen zoveel mogelijke geschoolde (technische) jongeren te leveren. Dat kan ook niet anders want Rotterdam is al lang geen lage lonengebied meer. Laten de politici en andere betweters maar eens gaan kijken bij bedrijven als ECT, Euromax en de talloze petrochemische ondernemingen en een rondleiding vragen in de metaal bij Huisman in Schiedam, Keppel Verolme in de Botlek en bij de Merwede Groep. En dan hebben we het nog niet eens over de talloze kantoren en bedrijven in andere sectoren waar gemotiveerde mensen met kennis van zaken nog steeds hartelijk welkom zijn.
Betekent dit alles dat er in Rotterdamse economie weinig aan de hand is? Nee natuurlijk niet. Iedereen zal de gevolgen in mindere of meerdere mate merken. Maar rampspoed afkondigen is onzin. Laten we de komende jaren gebruiken om sterker te komen uit dit Rotterdams ‘theater van het leven’. Het is ook een mooie tijd voor economische revitalisering waarbij nietsnutten, non-valeurs en laaggeschoolden worden gedwongen écht hun best te gaan doen om er wat van te maken.
-20090804-S.JPG)
.gif)
