Boddaert vliegt uit de bocht
Onthult affaire Lubbers uit '86'
Het moet een monnikenwerk zijn geweest. Deel 2 van de volumineuze reeks Rotterdamse Cafés van Joris Boddaert. Lovenswaardig natuurlijk om maar liefst 350 foto’s en 100 illustraties van verdwenen kroegen te zien. Lovenswaardig zijn ook de honderden feitjes die hij heeft verzameld.
Minder lovenswaardig, in feite vaak stuitend, is de manier waarop Boddaert de geschiedenis naar zijn hand zet. Er zitten behoorlijk wat slordigheden in.
Zo noemt hij Klaas Duister, de opvolger van de voormalige eigenaar Gerrit Timmer van Café Timmer, regelmatig Klaas Timmer en dan weer Duister. Er kunnen nogal wat smaadzaken voortkomen uit de soms bijzonder kwaadaardige roddel, die Boddaert ongegeneerd afdrukt. Wat te denken van een bij naam genoemde ex-echtgenote van een voormalige eigenaar van Melief-Bender, die volgens een schoolvriendin van Joris ,,in Den Haag van de heren een zekere vergoeding aanvaardde voor bepaalde diensten.''
Een flinke sneer
In een mengvorm van persoonlijke memoires en al dan niet waargebeurde anekdotes dat bijna vijftig pagina’s voort kruipt onder de titel Naschrift maakt hij het helemaal bont. Het is natuurlijk prettig te lezen dat hij mijzelf en mijn helaas overleden collega Rien Robijns hooglijk waardeerde toen wij de dagelijkse leiding van het toenmalige Vrije Volk in handen hadden. Maar zijn volgende suggestie dat Gerard Krul op voorstel van de toen scheidende hoofdredacteur Herman Wigbold als zijn opvolger is benoemd, klopt van geen meter. Die benoeming is geschied door een commissie waarin vertegenwoordigd de Raad van Commissarissen, de Redactieraad en het toenmalige Curatorium van Het Vrije Volk. Wat wel klopt, en dat zal de achtergrond van deze passage wel zijn, is dat Gerard Krul inderdaad Joris Boddaert op staande voet heeft ontslagen omdat hij op Radio Rijnmond de werkelijke oplagecijfers van Het Vrije Volk had onthuld. Die cijfers waren overigens juist, maar het kwam bijzonder slecht uit tijdens de fusieonderhandelingen met het Rotterdams Nieuwsblad. En zo krijgen meer mensen – vooral collega-journalisten – een flinke sneer van Boddaert. Wat dat allemaal met de historie van Rotterdamse cafés van doen heeft, is mij een raadsel.
Affaire
Tot slot 'onthult' hij een affaire van de toenmalige premier Ruud Lubbers in 1986 met een dame uit Overschie. Boddaert heeft nu besloten deze zaak, inclusief naam en woonplaats van de betrokken dame, naar buiten te brengen omdat hij ook heeft gehoord dat er zelfs 'abortus is gepleegd'. Dat was trouwens al vijftien jaar geleden, maar volgens Boddaert is publicatie nu ineens hoognodig: ,,De oud-premier moet maar leren leven met de openbaarheid van zijn onzorgvuldige handelwijze.'' Hij verdedigt zich door te zeggen: ,,Ik schrijf op wat ik lees en hoor en iedere letter die ik beroepsmatig schrijf publiceer ik ook. Writing the true facts, dat is mijn enige taak in deze wereld.''
Maar wanneer je juist kwaadaardige roddel als feiten beschouwt en zonder onderbouwing publiceert, dan moet je nog veel leren.
.gif)
