Elk oordeel, voor het Eindoordeel, is een vooroordeel.

20 mei 2009 door Jim Postma
Elk oordeel, voor het Eindoordeel, is een vooroordeel.

Conferentie schuldsanering

Hij of zij die zonder schulden is, gooit de eerste steen. Of was het: hij of zij die zonder zonden is… Is het een zonde als je schulden hebt?!

Vergeef ons alstublieft onze schulden!

En daar had je dan de Sjah van Iran. Pontificaal gezeten op zijn pauwentroon, vol met parels, goud en diamanten. Als een keizer almachtig, zo zat hij op zijn troon. Totdat de ayatollahs kwamen. Hoogmoed komt voor de val. En toen moest hij vluchten als een dief in de nacht naar zijn vriendje ‘Amerika’. Wel met overmaking van al zijn bankrekeningen. Miljarden dollars in die tijd.


En toen werd de Sjah ziek. Zeer ernstig ziek. Kreeg kanker en met al zijn miljarden kon hij één ding niet: zijn gezondheid terug kopen. Alles had hij er voor over, al zijn bezittingen om alleen nog maar gezond te zijn. Maar de kanker greep hem uiteindelijk letterlijk en figuurlijk bij de keel en vroegtijdig stierf hij. Niet op zijn pauwentroon, maar gewoon in bed. Net zoals wij, haast allemaal.

In de dood is iedereen gelijk. Gelukkig maar, en ó zo rechtvaardig.‘Naakt komt gij op deze wereld en naakt gaat gij er vanaf.’

En daar had je tot enkele weken geleden een man, waarschijnlijk zo arm als Job, die kerngezond was van lijf en leden. Wat hij deed is met geen pen te beschrijven, laat staan met welke woorden dan ook, goed te praten. Laten we dat wel even met z’n allen goed begrijpen. We hebben het over Karst T. Geen verdachte meer, maar dader. Dus Karst Tates!

Ze hebben er hele televisieprogramma’s aan gewijd. Hoe iemand in staat kan zijn om op nota bene Koninginnendag zeven mensen dood te rijden, talloze anderen te verwonden in zo wel hart en ziel tot in de eeuwigheid. En hij zelf reed zich te pletter tegen het monument, De Piek. Een verkapte vorm van een zelfmoordaanslag. Kamikaze en totaal on-Nederlands.

Hij was ten einde raad. Hoezo, hulpverlening? Iedereen kan in dit land toch hulp krijgen, als je daar om vraagt. Moet je altijd om hulp smeken, om hulp te krijgen? Of ligt het ook aan ons? Als je ziet dat iemand problemen heeft, zo groot, dat hij dreigt te verzuipen, blijf je dan aan de kant staan? Of ga je zo maar eens als buurman of buurvrouw aan bellen. En heel simpel vragen: ‘Hoe gaat het met je, buurman. Trek in een kopje koffie, buurman?’
Ben ik dan mijn broeders hoeder? Moet IK dan mijn broeders hoeder zijn?!

De buurt wist van niets. Vrienden en kennissen wisten van niets. Zijn familie wist van niets. ‘Hij moet op dat moment gek zijn geweest’, zegt zijn moeder tegen het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP). De dag daarvoor, op moeders verjaardag, had Karst haar nog gebeld. Om zijn moedertje van harte te feliciteren.
Dan verwacht je toch geen desperado, bij wie de stoppen volkomen waren doorgeslagen?
En wat werd later via de kranten nog bekend. Onder meer dit: “Er kwam ook een slechte periode. Karst zat in de schulden, raakte zijn baan kwijt, zijn huis kwijt en zwierf een paar maanden rond met een tentje.
,,Maar’’, zo zegt een deskundige voor de televisie, ,,je kan toch altijd bij hulpverleeninstanties terecht’’.
Waar waren die dan, toen hij maanden in zijn tentje rond zwierf? En wat weten zogenaamde deskundigen van hulpverlening of schuld-hulpverlening, als jezelf nog nooit in dit leven totaal in de schulden hebt gezeten?

Gek wordend van alle schulden die zich blijven opstapelen. Niet tot aan je nek, maar schuldwater tot over je oren. Je brievenbus zien als het grootste spook op deze aarde. Blauwe brieven, groene brieven, rode brieven van deurwaarders... Het liefste zou je die brievenbus voor goed en altijd en willen dichtmetselen.

En dan die bel.. Als de bel weer plotseling gaat, wegduiken, alarmbellen in je kop die aan alle kanten gaan rinkelen omdat er weer een deurwaarder voor je stoep staat. Je stoppen slaan uiteindelijk vierkant door. En dan heb je mensen die zich in deze staat voor de trein gooien, van een hoog flatgebouw afspringen of zichzelf ophangen in hun eigen de bezemkast. Met een wurgkoord van touw. En met als oorzaak een wurgkoord van papier. Maakt het enig verschil? Gek geworden! Of gek gemaakt.

Het gaat slecht met de economie, wereldwijde kredietcrisis. Alleen niet voor deurwaarders, die floreren als geen ander. Als geen ander van andermans ellende, schande en nog eens grove schande. Ja, in deze tijd moeten juist alle alarmbellen roodgloeiend gaan rinkelen. Want hoeveel Karsten Tatessen telt dit land eigenlijk?

Ze hebben 250 rechercheurs op de zaak gezet, terwijl je er normaal voor een inbraak in je eigen huis er niet één kan krijgen. 250 rechercheurs? Zoeken naar wat? Naar die onderste steen die voor de buitenwereld natuurlijk nooit boven komt. Heeft Karst Tates bijvoorbeeld een brief geschreven aan Hare Majesteit de Koningin der Nederlanden? En wat stond daar dan in? Het kabinet der Koningin zal zwijgen als het graf.

De vader van Karst: ,,Het ging beter met hem toen hij een baantje kreeg bij een benzinestation en in Apeldoorn ging wonen. ‘Toen’’, zegt de vader, ,,heeft hij zich terug geknokt. Hij heeft al zijn schulden afbetaald. Toen dat klaar was, hebben we samen die prestatie gevierd.’’ Dat was al weer een tijd geleden. Wat we nu weten is dat hij op die verschrikkelijke dag zijn sleutels van zijn huis had ingeleverd. Zijn ouders wisten toen nog niet dat per 1 mei de huur van zijn huis was opgezegd. Zegt de vader tegen het ANP: ‘Dat wisten we ook niet. De huisbaas heeft het ons verteld…’’.

En naast al die vreselijke taferelen bij Het Loo op Koninginnendag, met al die lichamen op de grond, de aangrijpende herdenkingen met de Koningin en Balkenende, óók die éne foto.

Dié foto van de begrafenis van Karst Tates in een rieten mand, gedragen door zijn vrienden en familie. Naast alle andere slachtoffers en nabestaanden, liepen daar een vader en moeder achter het lijk van hun zoon. Met gebogen hoofden, allen liepen daar met gebogen hoofden, uit verdriet, maar vooral ook uit schaamte. Vanwege de fotoherkenning, weet je wel!

Hoe triest is dit alles. Hoe triest is het dat je niet tegen je eigen vader en moeder durft te vertellen dat je vanwege nieuwe schulden je huis bent uitgezet…

En daar heb je George W. Bush die met zijn grote grijns in een zaal vol met de rijke stinkerds op deze aarde zegt: ‘You have got the Have’s… Dus rijke mensen. En grijnzend vervolgt hij: ‘And you have got the Have’s More… Dus de aller rijksten. En uit die zaal komt me daar toch een gegrinnik en een gehinnik van die stinkerds, om vierkant van over je nek te gaan.

‘Money is the root of all evil’, is een bekend gezegde.
Geld is de wortel van al het kwaad.

Maar op zondag staan ze ook nog voor de kerk met hun bijbel te zwaaïen. Hoe vroom, toch.

,,Ze zijn ziende blind en horende doof’’, sprak Jezus eens.
Omdat ze niet willen zien, niet willen horen.

En daarom zal er wat in het Boek der Boeken geschreven staat, voor hen altijd gesloten blijven.

Zoals bijvoorbeeld beschreven staat in het hoofdstuk Deuteronomium, hoofdstuk 15, vers 1 en 2:
,,Na verloop van elke zeven jaar dient gij een kwijtschelding te doen. En de kwijtschelding zal op deze wijze geschieden: er zal door iedere schuldeiser een kwijtschelding zijn van de schuld die hij zijn naaste heeft laten maken.

Hij dient bij zijn naaste of zijn broeder niet op betaling aan te dringen, omdat men een kwijtschelding voor uw God Almachtig moet afkondigen.’’

Amen!



(Column Jim Postma, zoals uitgesproken tijdens de Conferentie Schuldhulpverlening op vrijdag 15 mei 2009 in Rotterdam).

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.