Ik voel me een beetje belazerd
Vanmiddag maakte de Staatsloterij bekend dat de jackpot is gevallen op een vijfde lot. De gelukkige winnaar ontvangt één vijfde van de 27,5 miljoen die er gegarandeerd uit zou gaan. Dat is toch nog 5,5 miljoen. Ook niet mis en ik feliciteer de winnaar. Maar op één of andere manier stinkt het toch een beetje.
Murw werden we gebeukt door de campagne van de Staatloterij. In de bladen, op internet en op de televisie werden de 27,5 miljoen elke dag op onze netvliezen gebrand. Er was geen ontkomen aan. "Hij gaat er gegarandeerd uit".
Doe dat lang genoeg en mensen gaan dromen. Net zoals ik. En, ik heb mij net zo als miljoenen anderen laten verleiden om die 15 euro dan maar te spenderen. Wie wil er nou niet dromen over een leven zonder financiële zorgen en met ultieme vrijheid.
De Jackpot gaat er dus gewoon niet uit. We zijn in de maling genomen. Juridisch klopt het natuurlijk allemaal wel. Is geen speld tussen te krijgen. Dat weten ze bij het marketingteam van de Staatsloterij ook wel.Maar gevoelsmatig klopt er helemaal niks van. Het voelt, om het maar even kort door de bocht te zeggen, als volksverlakkerij. Door de staat, dat dan weer wel.
En daar komt nog eens bij dat ik gewoon vol anticipatie om 10 voor 8 voor de tv had willen zitten. Denkend aan verse Mojito's geserveerd door fraaie dames op een lekker warm afgelegen strandje op, pak 'm beet, Reunion ofzo. Niet wetend dat die ongelooflijke jackpot er helemaal niet uit zou gaan.
Ik ben dubbel genaaid! M'n droom is me twee keer onstolen. De jackpot gaat er helemaal niet uit en dat vertellen ze ons ook nog eens als we allemaal nog lekker in Shangri-La zijn.
Schande. Nooit meer een Staatslot voor mij. Dat gezegd hebbende ga ik zo meteen toch wel even checken of ik een eigen geldje heb, of een ton. Dat dan weer wel.