Zonder goalgetters is Feyenoord lam en reddeloos verloren
Hoe lang blijft Feyenoord nog doormodderen met een elftal dat veel te weinig of zelfs helemaal geen doelpunten maakt?! Met de komst van Mario Been en de euforie aan het begin van het voetbalseizoen is het snel afgelopen. Niks geen kampioen meer of zeker niet bij de eerste drie door gebrek aan scorend vermogen. Kijk er de tabellen maar op na: Feyenoord staat nu vierde (hoe lang nog?..) met 21 doelpunten voor en veertien tegen.
Vergelijk dat met de huidige top-drie: Twente 28-10; PSV 37-11 en Ajax 45-12. Zelfs AZ (26-18) dat nu op de zesde plaatst staat heeft meer gescoord dan Feyenoord. De ploeg van Mario Been had zeker afgelopen weekeinde van directe concurrent moeten winnen, gezien het getoonde spel in de tweede helft. Kansen in overvloed, maar na 93 minuten stond nog steeds de schrale 0-0 op het scorebord.
‘Feyenoord zoekt nog extra spits’, zo kopt het Algemeen Dagblad in Sportwereld van maandagochtend. Zelfs een kind kan tot die conclusie komen. Bij gebrek aan spitsen door blessureleed en rode kaarten van onder meer Jon Dahl Tomassen en Adwelé Slory (ziek) is de stadionploeg lamgeslagen. Van de geschorste en zieke spelers, die dus niet opgesteld stonden tegen FC Utrecht, waren van de totaal tot nu toe 21 gescoorde doelpunten er 12 afkomstig van de afwezigen. Dit keiharde feit spreekt boekdelen en moet Been aanspreken.
Feyenoord speelde tegen Utrecht bijzonder onzeker, haast op het laffe af. Constant terugspelend, geen vaart in het spel en vooral niet kijken naar de vrije man op de vleugelplaatsen (zowel links als rechts).
De jonge Feyenoord-garde doet mij haast denken aan die jonge studentikoze (hulp-)kelners die in de horeca achter de toog constant met elkaar in gesprek zijn, zonder om te kijken of de gasten nog iets willen bestellen. Of simpel willen afrekenen. Tot tien keer toe zit je met je vinger omhoog om de aandacht te vragen, maar ze zijn eenvoudig ziende blind en horende doof.
Dat zie je ook op het veld bij Feyenoord bij met name de jongelingen. Een staat er constant vrij, steekt meerdere malen de hand omhoog, kan na het aanspelen zo doorstomen naar het doelgebied, maar zijn clubgenoot (aan de bal) ziet hem niet. Alleen daar al schort het aan en behoort Been constant te roepen: ‘Kijken, kijken en nog eens kijken!’’
Maar dat heb ik Been nog niet zien doen.
Onbegrijpelijk
Wat verder totaal onbegrijpelijk van de trainer is dat hij – juist bij het gebrek aan spitsen – de nog enige overgebleven spits aan de kant laat zitten. Ja, pas in het laatste kwartiertje laat hij Roy Makaay opdraven, maar dan zijn alle kansen op dat ene doelpuntje al weer verkeken.
Bij gebrek aan beter had Been vanaf de eerste minuut Makaay moeten opstellen. Punt uit. Scoort hij dan nog niet of wederom niet, stuur hem dan voorgoed met pensioen.
De Kuip zit te wachten op een sterk aanvallend Feyenoord (niet dat constante veilige terugspelen), creatief met die ene bepalende dribbel door het strafschopgebied of via de flanken. Is dat te veel gevraagd van een miljoenenploeg? Van een ploeg waarvoor ooit Europese ploegen sidderden.
Lef, durf en zelfverzekerdheid is alles waar het bij Feyenoord om moet gaan draaien. Naast teamgeest, knokken om elke bal en vooral kijken. Je ‘koppie’ gebruiken, zoals absolute sterspeler en ex-Feyenoorder Robin van Persie. Wat een klasse, wat een voorbeeld. Robin is dan ook een formidabele ‘balkunstenaar’, haast een goochelaar. Van Persie denkt niet twee of drie keer voordat hij schiet, hij doet dat haast alles op intuïtie dank zij keiharde trainingen. En zo hoort het en anders niet. Twee keer nadenken en je kans is verkeken.
Stroperig
Als je de huidige aanvallen ziet van de Feyenoord-ploeg die er nu staat, zie je meteen wat er mis is. Te veel gedraai, stroperig, te weinig schoten op het doel en veel te weinig kansen creëren. Bekijk de beelden terug van deze laatste Feyenoord-Utrecht derby en je kan helaas niet tot een andere conclusie komen.
Wat nog het meeste van alles irriteert is het veelvuldige onnodige balverlies met als oorzaak: gebrek aan concentratievermogen of routine.
De enige grote kans van afgelopen zondag van invaller Luigi Bruins had er gegarandeerd in gegaan (1-0 dus), ware het niet dat hij net één pasje te veel maakte waardoor de bal op het laatste moment van de lijn werd gehaald. Getuige de televisiebeelden. Bruins dacht te lang en wachtte te lang voordat hij uithaalde.
Dat kost je dus zo maar twee dure punten en de armetierige 21 doelpuntenscore op scorebord.
‘Feyenoord naar vóren en scóren!’, is het enige motto.
.gif)
