Waarom een Marokkaans en een Turks jongetje de disco niet in mochten
Met een vriendengroep van twaalf hadden ze in de Rotterdamse disco Outland afgesproken. Een leuke vriendengroep.
Wie zegt dat de multiculturele samenleving een totale mislukking is, zou een tijdje met dit vriendengroepje moeten optrekken. Vier volbloed Nederlanders, een Surinaamse, een half Portugese, een half Afrikaanse, een half Marokkaanse, een Turk en een Marokkaan en nog wat ongeregeld, zeg maar de gemiddelde Rotterdammer. Ze zitten bij elkaar in de klas van de middelbare school. Gek van muziek, dansen en elkaar.
Al weken gingen de gesprekken over de disco vrijdagavond in Outland, Een disco voor 12 tot 17 jarigen, zonder alcohol en een streng deurbeleid op leeftijd en alcoholmisbruik. Regelmatig moeten tieners blazen om aan te tonen dat ze zich niet hebben ingedronken. Tot zo ver alles okay.
Tot afgelopen vrijdagavond. Al snel merkte het vriendengroepje dat er iets niet klopte. Twee makkers, de gangmakers kleine Ahmed en droge Ali, ontbraken op de dansvloer. Ze kwamen niet opdagen.
Nieuwsgierig ging het vriendengroepje bij de portier kijken waar hun maatjes bleven. Wat bleek: Alle jongens met een ‘verdacht’ uiterlijk moesten hun identiteitskaart aan de portiers laten zien. De verkeerde naam betekende een toegangsverbod. De groep geweigerden groeide gestaag tot tientallen jongens. Op het oog allemaal jongens van wie de ouders ooit uit Turkije of Marokko kwamen. Ook Ahmed (13) en Ali (13) stonden er tussen.
Woedend
De vader van Ahmed, die hem even tevoren met de auto had gebracht, moest zijn zoon een paar uurtjes eerder ophalen dan was afgesproken. Woedend was de man. “Dit doe je een jongen van dertien toch niet aan”, riep hij naar de portiers. Vlak voor de disco keken agenten vanuit een politieauto toe of alles rustig bleef.
Al met al een telefoontje naar Outland waard. Ronald neemt op en vertelt zijn verhaal: “We zagen de laatste tijd een toename van geweld, Meisjes werden lastig gevallen. Vorige keer zijn er minstens 20 mobiele telefoontjes gestolen, we moesten iets doen. We hebben camera’s hangen en zien dat een groep jongens niet gezamenlijk binnenloopt, maar om de tien minuten komt er iemand. Daarna opereren ze als groep. We moeten toch iets doen aan de veiligheid. Wat vindt u er nou van?, vroeg Ronald.
“Dat zal ik u zeggen:, antwoordde ik. “Terecht dat u tuig tegenhoudt, maar u selecteert op uiterlijk. Alle jongens met een licht tintje moeten hun ID-kaart laten zien. Iedereen met een verkeerde naam mocht niet naar binnen. Pure discriminatie”.
Maar het allerergste is:
De politie kijkt toe hoe jongens worden geweigerd. Met hun aanwezigheid steunen de agenten de portiers en daarmee discriminatie.
.gif)
