Paradijselijk landschap met littekens

29 januari 2011 door Ronald Glasbergen
Paradijselijk landschap met littekens

Het verhaal van de debuutfilm Flying Fish van Sanjeewa Pushpakumara moge voor de onvoorbereide kijker op de IFFR moeilijk te volgen zijn, de landelijke poëzie van de beelden maakt veel goed.

Het begin van de film doet in de verte ook denken aan een andere debuutfilm, Pater Panchali van de Indiase meester Satyajit Ray, uit 1955. Een belangrijk verschil tussen de film van Ray en de film van Pushpakumara is dat de laatste tegen een actuele en licht ontvlambare politieke achtergrond speelt.


Het is niet het enige verschil.

De achtergrond van Flying Fish is de vijfentwintigjarige en vaak bloedige onafhankelijkheidstrijd van de Tamils. Daaraan kwam in 2009 een einde. Voordien waren grote delen van het noorden van Sri Lanka in handen van de Tamils. In de film lopen drie verhaallijnen door elkaar heen. Het eerste verhaal gaat over een twintigjarig meisje dat een verhouding heeft met een soldaat. Ze raakt zwanger. Haar vader schaamt zich.

Het tweede verhaal gaat over een weduwe en haar acht kinderen. De vrouw heeft een verhouding met een dorpeling, haar zoon werkt voor de militie. In de derde verhaallijn wordt vertelt over een echtpaar dat geld moet bijdragen aan de Tigers. Als ze er niet aan kunnen voldoen zal hun dertienjarige dochter worden meegenomen. Zo dreigt de oorlog diep binnen te dringen in de levens van de personages. Dat maakt het contrast met de beelden van cameraman Vishvajith Karunarathna, die aan de buitenzijde een landelijk paradijs laten zien, des te groter.

 

Long-takes

Die landelijke beelden zijn vooral verpakt in long-takes en sequentie-shots waarbij een scene in één shot wordt opgenomen. Ze zijn in deze film zowel de kracht en de zwakte. Regisseur Pushpakumara zegt dat de long-take zich er het beste toe leende om zijn film te vertellen. De jonge Sri Lankese filmmaker heeft zijn film op een organische manier willen opnemen, in long-takes en heeft dat bij de montage zoveel mogelijk in stand willen houden. Naast het ondersteunen van de vertelling gaat het hem ook doelbewust om een bepaald soort esthetiek, Pushpakumara spreekt in dat verband over zijn bewondering voor de filmmakers als Carlos Reygadas en Andrei Tarkovski. Beiden zijn meesters van de long-take.

 

Schoonheid

In Flying Fish resulteert dat in shots die mede aan hun lengte hun schoonheid ontlenen, de zwakte is dat ze door hun lengte, op bepaalde plaatsen, na de eerste helft van de film, het ritme uit het verhaal halen. Als toeschouwer kan je niet anders dan dat jammer vinden. Het verhaal heeft immers aan beeld en dramatische inhoud meer dan genoeg te vertellen. Daarbij komt de moed van de makers om deze thematiek in Sri Lanka te verfilmen en te combineren met specifieke artistiek ambities.

Het is daarom een debuut dat nieuwsgierig maakt.

 

Flying Fish is genomineerd voor één van de Tiger Awards voor eerste of tweede speelfilm.

 

 

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.