Geweld: drama en vermaak

31 januari 2011 door Ronald Glasbergen
Geweld: drama en vermaak

Qarantina en Cold Fish zijn bijna elkaars tegengestelden. Dat wordt weerspiegeld door hun herkomst. De een komt uit Irak een land dat verscheurd is, achtereenvolgens door dictatuur, oorlog en burgeroorlog.

De andere uit Japan, een van de welvarendste, gezondste landen ter wereld, dat de laatste jaren vooral opgeschrikt wordt door vergrijzing, de stagnerende Nikkei-index en door de incidentele, door gekke buurman Noord Korea, afgevuurde raket.

Bagdad

Qarantina (Irak 2010) speelt in het hedendaagse Irak en is geregisseerd door de Irakese filmer Oday Rasheed. In 2005 maakte Rasheed Underexposure, een film die eveneens in Bagdad speelt en net als Qarantina geschreven en geregisseerd is door Rasheed. Een auteursfilm kan je dus zeggen en alleen al het land van herkomst is genoeg om bijzondere interesse op te wekken.

 

Het gezin van Salih (Hattam Auda) en diens tweede vrouw Kerima (Alaa Najem) woont op de begane grond van een gebouw aan de rand van Bagdad. Twee kinderen van Salih wonen bij hen. Het zijn tienerdochter Meriam (Rawan Abdullah) en de schooljongen Muhanad (Sajad Ali).

Kerima is de stiefmoeder van de doofstomme Meriam. Het gezin is straatarm. Het jongetje werkt op straat als schoenpoetser en gaat niet naar school. Moeder Kerima werkt als schoonmaakster bij de bewoner van de bovenliggende verdieping.

 

Die verdiepingbewoner krijgt in de film geen naam. Hij wordt met de juiste dosis kilte gespeeld door Asaad Abdul Majeed en is `hitman’, moordenaar tussen overtuiging en geld in, voor een van de belangrijkste ondergrondse organisaties van het land. Als we hem volgen op een tocht door de binnenstad, komen we via een snackverkoper bij de universiteit te weten dat hij een gesjeesde student is.

Lang geleden studeerde hij op de universiteit maar verliet die voortijdig. Hij informeert naar zijn vroegere medestudenten, omdat zijn `werk’ hem opnieuw bij hen in de buurt brengt. Zijn vrienden van vroeger blijken succesvolle artistieke en wetenschappelijke carrières te hebben opgebouwd. Wat hijzelf intussen gedaan heeft, wordt in de film niet verklaard.

 

Salih regeert op tirannieke wijze zijn gezin. Vooral zijn dochter Meriam die bovendien zwanger is moet het ontgelden. Salih is gefrustreerd door omstandigheden waar hij geen greep op heeft en vergeet dat zijn gezinsleden in diezelfde omstandigheden verkeren. De interne druk op het gezin neemt toe door de aanwezigheid van de bewoner van de bovenverdieping. Als Kerima een verhouding met hem krijgt, lijkt niets de desintegratie van het gezin meer in de weg te staan.

 

Qarantina alleen beschrijven als metafoor voor de situatie van het huidige Irak zou te gemakkelijk zijn. De film stijgt daar, door zijn precieze dramatische uitwerking, goed acteerwerk en mooi camerawerk, gemakkelijk boven uit. De burgeroorlog in Bagdad, die onontkoombaar deel van het drama is, wordt gebruikt om de tragiek van de personages vorm te geven. Een aanrader.

 

Welvaartsvis

De titel van Cold Fish (Shion Sono, 2010) doet zijn inhoud eer aan. De film gaat over Murato (Denden) en Shumato (Mitsuru Kukikoshi), beiden zijn eigenaar van een aquariumwinkel. Aan het begin van de film kennen ze elkaar niet. Daar komt verandering in als door een winkeldiefstal van de dochter van Mitsuko (Hikari Kajiwara) hun wegen elkaar kruisen. Als duidelijk is dat spanning tussen Mitsuko en haar stiefmoeder Taeko (Megumi Kagurazaka) oorzaak is van haar gedrag stelt Murato genereus voor om Mitsuko aan te stellen als hulp in zijn aquariumwinkel, een zaak die veel groter is dan die van Shumato. Shumato stemt in en wordt vervolgens steeds dieper bij de zaken van Murato en diens nogal losbandige vrouw Aiko (Asuka Kurosawa) betrokken.

 

Tot zover, op de wat korrelige look en feel van de film en de drumzware muziek na, een niet-ongewoon verhaal. Maar cultfilmer Sion Sono, die eerder films maakte als Noriko’s dinner table (2005) en Love Exposure (2008), geeft al snel een draai aan het verhaal die de ook de titel eer aan doet. Murato blijkt koelbloedig in staat tot bizarre en bloederige excessen waar Shumato zich niet aan kan ontrekken. De film wordt, ondanks het in het begin te lang uitgesponnen verhaal, vakkundig en met humor verteld. Door de relativering die de film - eigen aan het genre - daarmee aanbrengt in een vredige welvarende samenleving als de Japanse, kan Cold Fish ook voor niet-liefhebbers van het splattergenre de moeite waard zijn.

 

Asaad Abdul Majeed als hitman in Qarantina. Foto IFFR.

 

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.