Linkse bestuurskundige gispt oppositie
Door de harde bezuinigings-voorstellen van het kabinet in zorg, sociale zekerheid en cultuur is het land in rep en roer.
Althans bij de verschillende belangen-groepen die door de hardevoorstellen – een aantal daarvan is aldoor deTweede Kamer goedgekeurd – worden getroffen.
We treden hier niet in de vraag of de bezuinigingen terecht of onterecht zijn. Dat bepaalt uiteindelijk een meerderheid van het parlement. Het ziet er voor de oppositie die vrijwel overal tégen is, niet zo best uit. Want met gedoogsteun van de PVV is er een krappe meerderheid voor de regeringscoalitie van VVD en CDA.
De meeste Rotterdammers zullen direct of indirect getroffen worden door de bezuinigingsmaatregelen die moeten leiden tot een besparing van 18 miljard euro op de overheidsuitgaven. Het enige dat ik daarover kan zeggen is dat beperking aan de overheidsverspillingen door vriend en vijand van het kabinet wordt onderschreven.
Alleen de meningen verschillen over de hoogte van de bezuinigingen, wie moet worden getroffen en wie er helemaal moet worden gespaard. Eigenlijk een onmogelijke opgave om hierover brede steun in de Tweede Kamer te krijgen. Vandaar is het ook zeer waarschijnlijk dat op enkele aanpassingen na het hele pakket van de regering het net gaat halen.
Oppositie
Interessant is de rol van de (politieke) oppositie hierin. PvdA, Groen Links en D66 zeggen de voorstellen te zullen beoordelen op hun merites, maar het resultaat daarvan is dat zij zich opstellen tegen vrijwel alles wat het kabinet voorstelt. De SP zegt zelfs in detail overal ‘njet’ tegen, denkt nog dat er veel te halen is bij een ieder die iets meer verdient dan het minimum en die geen uitkering heeft. De partij wil vooral banken (de terechte aanpak van de bonuscultuur niet meegerekend), defensie en de rijken voor alles laten kreunen. Of dat ook niet mensen uit onze samenleving zijn. Een ouderwetse vorm van communistische planeconomie en grote nivelleringsdrang, vrijwel los van iedere vorm van prestaties.
Aardig is dat de meeste van de vaste auteurs van deze site linkse sympathieën hebben. Zo bleek uit een mini-enquête vorig jaar dat vijf van de zes regelmatige schrijvers PvdA, D66, Groen Links en SP hebben gestemd. Eén (u mag het best weten, dat was ik dus!) had vorig jaar voor de VVD gekozen omdat deze partij de enige is die de noodzakelijke bezuinigingen – een belangrijk punt voor mij – handen en voeten geeft. Opvallend was wel dat niemand CDA of PVV aanhing.
Hoge score
De rol van de linkse oppositie, die dus vrijwel overal tegen is en daarmee waarschijnlijk politiek hoog scoort in het actieveld, mag daarom ook wel eens kritisch worden gevolgd. Dat doe ik niet persoonlijk. Nogal onderbelicht is een spraakmakende opinie van onze eigen Rotterdamse hoogleraar bestuurskunde Wim Derksen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam die op 18 juni is gepubliceerd in NRC Handelsblad.
Professoren zijn er natuurlijk in alle soorten en maten en kunnen vaak behoorlijk van mening verschillen. Grappig is echter dat Derksen – prominent lid van de PvdA énGroenLinks – de vloer aanveegt met de wijze van oppositie voeren in de Tweede Kamer. Kom eens met alternatieven! roept hij ze op.
Natuurlijk zegt hij ook dat het kabinet Rutte met de botte bijl zwaait. Met een sterk rechts ideologische verdediging. Derksen: ,,Helaas reageert de oppositie, met name de PvdA en SP, sterk antagonistisch (tegenovergesteld, HR). De termen ‘kaalslag’, ‘afbraak van de verzorgingsstaat’ en ‘asociaal’ zijn niet van de lucht. Daarmee missen de oppositiepartijen de kans om tot zinvolle vernieuwing van het beleid te komen. Bovendien spelen ze Rutte op deze manier in de kaart.’’
Kansen
Hij geeft ook een paar niet onbelangrijke voorbeelden waarin de oppositie zijn kansen laat liggen. ,,Het kabinet wil de Wajong (uitkeringen voor jonggehandicapten, HR) fors aanpakken. Het ‘succes’ van de Wajong is onmiskenbaar. In korte tijd hebben 200.000 jongeren een plek gevonden in een regeling die eerder passief maakt dan activeert. Met het gevaar dat zij definitief buiten de arbeidsmarkt terechtkomen. Oké, laat Rutte ‘hardvochtig’ zijn, maar de oppositie wil deze situatie toch ook niet laten voortbestaan?’’
Een ander voorbeeld is de aanpak van de sociale werkplaatsen. Derksen: ,,De oppositie verdedigt ze met hand en tand. Maar is zo’n beschutte plek voor alle WSW’ers werkelijk zo ideaal? Voelen velen zich met een echte baan niet veel gelukkiger? En kan iemand mij uitleggen waarom het aantal WSW’ers al jaren fors stijgt, terwijl de bevolking amper groeit?’’
Het enige waarop ik deze linkse hoogleraar betrap is dat hij nogal retorisch gestelde vragen stelt. Hij had ze net zo goed en sterker als stellingen kunnen neerpennen.
Soms schiet hij ook door. We kunnen het niet verifiëren maar vermoeden dat hij met de volgende opmerking wel erg overdrijft: ,,Waarom stelt de oppositie niet de fundamentele vraag waarom WSW’ers 130 procent van het minimuminkomen verdienen, terwijl werklozen die ook onvoldoende ‘verdiencapaciteit’ hebben, met minder dan het minimuminkomen moeten rondkomen.’’
Onredelijk
Vervolgens valt hij de oppositie aan op hun onredelijkheid ten aanzien van de bezuinigingen in het openbaar vervoer, de cultuur en het pgb (persoongebonden budget). Over de cultuur: ,,Maar hoe leg ik mijn hulp uit dat mijn amateuristisch orkest (gemiddeld inkomen ruim boven modaal) per jaar 4000 euro subsidie krijgt van de lokale overheid? Omdat wij onze hobby zelf niet kunnen betalen?’’
Over pgb: ,,Waarom zou ik ontkennen dat deze regeling geheel uit de hand is gelopen en dat er erg veel geld wordt rondgepompt naar buren en familie die helemaal niet op mijn kosten hun buren en familie behoren te helpen?’’
Er is volgens hem meer nodig dan het geven van een voorspelbaar ideologisch antwoord op een te ideologisch kabinet!
Een man naar mijn hart. Mocht hij namens de PvdA of Groen Links in de politiek gaan, dan ga ik – net zoals vroeger – weer links stemmen!
.gif)
