Oud-commissaris Blaauw blijft speuren
Hij is inmiddels 83 jaar, de legendarische oud-hoofdcommissaris van Rotterdam. JanBlaauw oogt een beetje fragieler maar fit, de geest is nog minstens zo scherp.
Enkele weken geleden presenteerde hij zijndertiende boek sinds zijn pensioen. Zijnboeken worden historisch onderschat.Eigenlijk ging hij in z'n eentje gewoon door met recherchewerk. Zo onderzocht hij in de Verenigde Staten de zaak van Henry Lee Lucas, een massamoordenaar die 360 moorden had bekend.
Hij ondervroeg hem uitgebreid in de gevangenis, bezocht de plekken van de misdaad en kwam tot de conclusie dat de man schuldig was aan twee moorden, onder wie zijn 17-jarige vriendin. De rest was onzin.
Ludke
In een ander boek onderzoekt hij de zaak van de Duitser Bruno Ludke, die 42 maal iemand naar de andere wereld zou hebben geholpen. Deze man, erg simpel van geest,was makkelijk tot een bekentenis te verleiden. Blaauw kreeg toegang tot de archieven in het vroegere Oost-Duitsland, bezocht opnieuw 'plaatsen delict' (politieterm) en kwam tot de conclusie dat de man volkomen onschuldig was.
Zijn grootste binnenlandse succes was dat hij bewees in zijn boek over de Puttense moordzaak dat de twee mannen, die waren veroordeeld voor die moord, onschuldig waren. Peter R. de Vries las het boek en ging met het succes aan de haal door veel uitzendingen aan de zaak te wijden.
In het nieuwste boek van Blaauw 'Moord op een Diender' zijn wederom alle beweringen met feiten onderbouwd, nauwkeurig als een proces-verbaal. Toch is er een verschil met zijn voorgaande boeken, die over (on)opgeloste moordzaken gingen.
Andere koek
Als er iemand een geboren diender is, dan is het Jan Blaauw. Als er iemand een trouwe diender is, dan is het Jan Blaauw. Als er iemand is die zich vereenzelvigt met het korps, dan is het Jan Blaauw. Ditmaal onderzocht hij de moorden op Nederlandse politiemensen, zijn collega's. Dat is toch andere koek. Ditmaal is hij partij. Hij pleit vurig voor hogere straffen van de daders.Zijn boeken zijn in de loop der tijd lezenswaardiger geworden. De inhoud deugde altijd al, maar, zoals voor iedere schrijvende ex-politieman, kostte het moeite de ambtelijke taal te vergeten. Zoals altijd zijn vooral de feiten die hij boven tafel haalt interessant. Hij onderzocht hoeveel en in wat voor omstandighedenpolitiemensen hun beroep niet hebben overleefd. Van 1875 tot 1940 en van 1945 tot 2010. Beide periodes van 65 jaar. En dan volgen er opmerkelijke cijfers.
Van 1875 tot 1940 zijn er meer dienders omgekomen dan van 1945 tot heden. De eerste periode waren er 36 slachtoffers en na de oorlog 24. In die vroege jaren waren vooral stropers de daders. Na de oorlog geen enkele keer. Elke moord wordt uitvoerig beschreven. Opvallend: er is vrijwel nooit sprake van een echte moord met voorbedachte rade. Wie meer wil weten leest 'Moord op een Diender'.
.gif)
