Minnigh (69): ‘Als een vogel gevlogen’
(Door Jim Postma)
ROTTERDAM – Zeer gerespecteerd Rotterdams kunstenaar Joost Minnigh (69) is niet meer, maar zijn vele kunstwerkengelukkig nog wel.Van de onlangs overleden graficus en kunstschilder is nog een in ‘memorial’-expositie in de maak, waar het hele Rotterdamse kunstenaarswereldje reeds nu graag naar uit kijkt.
Vanaf dit weekeinde en het volgende van zaterdag 5 tot en met zondag 6 november wordt er een ’Open Atelier Joost’ gehouden in zijn atelier aan de Van der Sluysstraat 164 in Rotterdam-Noord (Tel. voor afspraak 06 – 28199356). Om nog een keer het werkatelier van Joost Minnigh mee te maken als een ‘memorial’. Iedereen kan daar iets kopen of een praatje maken met zijn echtgenote Corrie Minnigh of zijn dochter Anna. Joost Minnigh stond immers niet alleen regionaal, maar zeker ook internationaal bekend met zijn talrijke litho’s, etsen en olieverfwerken.
Natuur
Hij putte zijn inspiratie puur uit de natuur. Zeker als vogeldeskundige en als ‘beschermheer’ van zijn gevleugelde vrienden. Zo redde hij duizenden van hun nesten. Maar ook als ‘architect’ zocht hij het abstracte in havenkranen, metrostations en bouwputten.
Tijdens de recent gehouden uitvaartplechtigheid in crematorium Hofwijk waren er meer staanplaatsen, dan zitplaatsen. Letterlijk dus ‘bomvol’, met honderden belangstellenden om hem de laatste eer te bewijzen. Na een kortstondig ziekbed in het St. Franciscusziekenhuis kwam zijn overlijden toch nog zeer onverwachts. Zeker ook in intieme kringen zoals voor zijn vrouw Corrie, zijn dochter Anna en broers Leo en Paul.
Joost Minnigh was kunstenaar in hart en nieren, maar hij had net zo goed boer kunnen zijn, imker, tuinier of dus ‘vogelaar’. En al deze beroepen voerde hij naast zijn kunstenaarschap met veel liefde uit.
Minnigh werd op 29 mei 1942 geboren in Pengalengan (Java) en bracht als zodanig zijn eerste levensjaren noodgedwongen door in een ‘Jappenkamp’. Een verhaal apart. Vlak na de Tweede Wereldoorlog vertrok hij naar Nederland waar hij tussen 1963 en 1967 zijn opleiding kreeg aan de academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam, aangevuld met speciale lessen in etsen van de befaamde Bouke IJlstra en de eveneens bekende Daniel den Dikkenboer in kleurenlithografie. Al spoedig daarna volgde zijn deelname aan vele tentoonstellingen in binnen- en buitenland.
Erelijst
Zo exposeerde Joost Minnigh in de Kunsthal Rotterdam, bij het Rotterdamse Centrum Beeldende Kunst (CBK), het Natuurhistorisch Museum Rotterdam, het Stedelijk Museum Schiedam.
Op zijn c.v. zijn verder tientallen exposities te vinden in allerlei soorten galeries in de Rotterdamse regio en verder door het hele land heen. Zijn belangrijkste internationale tentoonstellingen waren te zien in onder meer Slovenië, Polen, België, Duitsland, Finland, Spanje, Italië, Zuid-Korea, Japan, Taiwan en Nieuw-Zeeland.
Op zijn erelijst staat hij verder bekend als de winnaar van de Purmarijn Grafiekprijs in 1997, gastdocent voor kleurenlithografie aan de Willem de Kooning Academie Rotterdam en commissielid voor de Allianz 2010 Grafiekprijs.
Zijn werken bevinden zich naast particulieren onder meer bij belangrijke bedrijfscollecties als die van de Allianz Nederland, de ING en ABN AMRO, P & O Ferries, Koninklijke Volker Stevin, Nedlloyd, SBK (stichting Beeldende Kunst) en Centrum Beeldende Kunst Rotterdam.
Zijn wandschilderingen in opdracht van gemeenten en bedrijven zijn door de hele stad op verschillende locaties in Rotterdam en daarbuiten te vinden.
‘Verrijking’
Echtgenote Corrie Minnigh, docent aan het Conservatorium Rotterdam, zegt spontaan na haar 40-jarig huwelijk en net na het overlijden van haar Joost: ,,Het is zeker niet eenvoudig om zo’n lange tijd getrouwd te zijn met een kunstenaar. Vooral in de begintijd toen er bij ons geen vast inkomen was. Daar moet je dus wel tegen kunnen, alhoewel wij er beiden veel vrijheid aan te danken hadden. Joost heeft mij zeker al die tijd een nieuw leven gegeven, doordat hij met zijn kunstenaarsogen mij opnieuw heeft leren kijken. Een verrijking in mijn bewustzijn.’’
Dochter Anna Minnigh, die uit Australië is over gekomen, voegt daar haast met pretogen aan toe: ,,Als ze mij vroegen, wat doet je vader, dan zei ik voldaan: ‘He is an artist!’ En alleen dat al vervulde mij met trots om te mogen zeggen.’’
‘Vogel’
De overleden kunstenaar zei zelf ooit in 2007 in het magazine ‘Vruchtbare aarde’: ,,Vogels hebben me mijn hele leven geïnteresseerd. Dat zat er al heel vroeg in. Als klein jongetje rende ik met een veer in mijn achterste door het bos en riep: “Ik ben een vogel, ik ben een vogel!’ Het meest gefascineerd ben ik altijd door het zwermen van vogels gebleven. Eigenlijk al vanaf mijn tiende, toen we naar Texel gingen en ik daar de bonte strandloper, de paarse strandloper, de knoet en al die andere strandlopers zag. Zo prachtig in de lucht en die schitterende vogelzwermen schilderde ik elke keer weer terug in mijn schilderijen.’’
Hoe raar het ook moge klinken, de uitvaartplechtigheid onlangs van Joost Minnigh werd min of meer een feest. Zeker met het zo zuiver klinkende koor van Codarts, Conservatorium Rotterdam, onder leiding van Wiecher Mandemaker en met begeleiding van Annette Rogers. Het gaf alle aanwezigen een ‘verheven’ gevoel.
‘Wolkenburger’
Op zijn rouwkaart stond de tekst: ‘De wereld voelt leeg zonder Joost’. Maar allen die hem goed hebben gekend zeggen nu maar één ding: ‘Joost Minnigh was een zeer beminnelijk man! Hij is als ’n vogel gevlogen’.
In zijn stamcafé De Walenburg blijft zijn vaste ‘barkrukplekkie’ zeker nog lang leeg. Gastspreker André van der Riet hield echter de moed er in met zijn kwinkslag: ,,Joost, je was onze vaste gast als Walenburger. Maar we hopen je straks vanaf ons terras in de hemel weer terug te zien als onze ‘Wolkenburger!’’
.gif)
