Blokfluit
Het Hoofd der School op de lagere school ‘Margriet’ in de Rotterdamse wijk Blijdorp was meneer Sterk. Een wat steile man. In de zesde en laatste klas bleek al snel dat wij elkaar niet lagen. Nu had ik in een eerder conflict al een pluimpje met het luchtdrukpistool van een vriendje in zijn achterste geschoten toen hij met een ferme zwaai op zijn fiets sprong.
De aanleiding en de afloop vertel ik nog wel eens. Dat vriendje woonde vlak bij school. In de Nolenstraat en wanneer hij - gedwongen door zijn ouders zoals vaker in de betere kringen - eens in de week verplicht pianoles had, gooiden we steentjes tegen de ruiten van het vertrek waar hij met de pianoleraar zat te zwoegen.
Met mijn eigen muzikale ontwikkeling ging het ook niet goed. We hadden allen van meneer Sterk verplicht een bakkelieten blokfluit moeten aanschaffen. Met de hele klas oefenden we onder leiding van meneer Sterk op een optreden bij ons afscheid van de lagere school, dat zou plaatsvinden in de Rivierahal in Diergaarde Blijdorp.
Ik bakte er weinig of niets van. Ik vond het ook een vreselijk instrument. Toen het uur U naderde en hij nog steeds moest aftikken wanneer ik de konen bol had, maar de vingers verkeerd, stelde hij een eenvoudige vraag: ,,Komen je ouders ook naar die bijeenkomst?”
Ik antwoordde bevestigend. Mijn vader was als lid van de Rotterdamse gemeenteraad al een soort autoriteit.
,,Nou ja,’’ zei hij. ,,Je mag op het podium zitten, maar als je blaast sla ik je er vanaf.”
.gif)
