‘Geestesziek’

19 juni 2012 door de redactie

Bij het nieuwe Rotterdamse Centraal Station in aanbouw staat iemand keihard te schreeuwen. Het is laat in de avond. Iedere passant kijkt in zijn richting.

De man loopt te zwaaien met zijn fiets, zelf valt hij haast om. Als een gek gaat hij tekeer tegen twee agenten die hem fietsend betrapten in het voetgangersgebied. De politiemannen staan op het punt hem te arresteren. Maar omdat hij in zijn wilde bui zoveel verzet pleegt, roepen de agenten om versterking.

Op dat moment passeer ik samen met mijn goede vriend en collega Geert-Jan Laan. Ik herken de schreeuwende man onmiddellijk. Ene ‘Pieter’. Althans zo noem ik hem maar hier. In de stad een lastpost die uit menig café werd gezet wegens agressief en asociaal gedrag.

Vaak onder invloed van teveel alcohol in combinatie met medicijnen.

Als hij nuchter was een bijzonder aardige jonge vent, die ooit rechten studeerde.

Zonder verder na te denken spring ik voor hem in de bres. Tegen de jonge agenten zeg ik: ‘De man is geestesziek. Laat mij even mijn gang gaan!’ Tot mijn eigen verbazing doen zij een stapje opzij.

Inmiddels ligt Pieter met zijn fiets tegen een hek. Nog steeds vloekend en tierend. Ik pak hem beet bij zijn schouders en bijt hem toe: ‘Houd je grote bek dicht!’ Dit had een averechts effect. Hij begon weer harder te schreeuwen. Inmiddels was de politieversterking gearriveerd met drie man en een busje.

De twee agenten van het eerste uur houden hun collega’s met een handgebaar tegen. Ik overschreeuw Pieter met de woorden: ‘Kop houden nu! Ik kan veel harder schreeuwen dan jij!’

Pieter schrikt ervan. Hij herkent mij in een flits en is opeens muisstil. ‘En nu ga je mee!’, commandeer ik hem.

Ik trek hem naar boven en mijn collega Laan ontfermt zich over zijn fiets. Zo lopen wij met zijn drieën van dit naargeestige tafereel weg, richting achterkant CS.

De vijf politiemannen kijken ons verwonderd na.

Pieter kwam ik onlangs gezond en wel weer tegen. Nog steeds dankbaar. Het gaat bijzonder goed met hem!