Kip of kop (1)
Op het eiland Goeree Overflakkee ligt een klein paradijsje dat haast niemand nog kent. Gecreëerd in vijf jaar tijd door mijn Rotterdamse ‘zussen’ Nel en Roos.
Echte zussen heb ik niet. Maar door een bloedsnede te maken in onze duimen werden zij dus mijn zussen en ik hun broer. Dit gebeurde zo’n dertig jaar gelden na sluitingstijd van café De Schouw in de Witte de Withstraat.
Zij verwelkomden mij in ‘ons paradijsje’ met een leuke verrassing. Roos en Nel hadden een kippenhok getimmerd met daarin vier rasechte Barneveldse kippen. Maar de grootste verrassing moest nog komen. En dat was ‘Carolientje’.
Deze kip was komen aanwaaien via een sloot van een daar tegenoverliggende kippenfarm. Voor de eieren en voor de slacht. Er liepen er wel zo’n 50.000 al scharrelend rond.
Omdat Carolientje al fladderend de watergrens was overgestoken zocht zij ‘asiel’ bij Roos en Nel. Dat kreeg zij en ons Carolientje was daar reuze blij mee. Zij liep parmantig en al kakelend door ons paradijsje. Hier een graantje en daar een wormpje meepikkend. Binnen enkele dagen had zij onze harten veroverd.
Totdat…
Carolientje was naar mijn ontbijttafel gekomen om een korstje brood te bedelen. Zij keek je daarbij van alle kanten nieuwsgierig en vertederend aan. Wie kan dan zo’n korstje weigeren?!
Een paar keer ging dit goed totdat ‘Charlie’ erbij kwam kijken. De beste en liefste waakhond van Roos en Nel. Maar Charlie is ook een beetje jaloers.
Zonder verder na te denken gooi ik weer een kruimeltje naar Carolientje. Tot mijn grote schrik vliegt Charlie ons Carolientje aan. Hij bijt haar in de borst. Daarna pakt Charlie het toegeworpen korstje.
Carolientje’s borst ligt open, zij is er slecht aan toe. Ik voel mij daarbij reuze schuldig.
Roos is meteen resoluut in haar oordeel: ‘Uit haar lijden verlossen!’ Maar Nel wil Carolientje met evenveel liefde nog een kans geven.
Om dit conflict tussen twee goedwillende werelden op te lossen stel ik voor een munt op te gooien.
Kip (munt) is blijven leven. Kop is kop eraf.’
(Wordt vervolgd).
.gif)
