‘De plofkip’
Mijn buurman Ruud komt opgewonden de verkeersweg overgestoken, richting ons terrasje. Daar zitten wij met vijf man wat na te genieten van de nazomerzon. Ruud wordt zo wat voortgetrokken door zijn oersterke Amerikaanse buldog ‘Daniel’. Onder zijn rechterarm draagt hij een kartonnen doos. Die zet hij even later voor onze neus op de terrastafel.
Tot onze verbazing zegt hij: ,,Jullie raden nooit wat er in deze doos zit!’’ Als hij ons onze schouders ziet ophalen vervolgt hij: ,,Geloof het of niet, maar er zit een kip in. Levend en wel. Gevonden daar aan de overkant bij die reclamezuil. Daniel trok mij er al blaffend naar toe. Hij rook dat er een kip in zat!’’
,,Wat gaan wij ermee doen?’’ vraagt stamgast Willem alsof het een vergadering betrof van stamoudsten. Kees heeft onmiddellijk een inval: ,,Brengen naar de overkant waar de dierenarts zit.’’ Uitbaatster Sandra is op ons gekrakeel afgekomen en zegt: ,,O, nee. Dan krijgt die kip een spuitje.’’
Als wij instemmend knikken over zoveel dierenliefde roept zij met pretogen: ,,Nee, dan maak ik er liever zelf kippensoep van!’’
Via de Spoorsingel komt rustig een politiewagen aangereden. Ruud, de eerlijke vinder van de kip, stopt met een handgebaar de agenten. Die luisteren eveneens verbaasd naar het verhaal.
Een van hen maakt een aantekening en zegt laconiek: ,,Dus de hond rook de kip.’’
Inmiddels heeft zijn collega de kartonnen doos op de achterbank van de politiewagen gezet.
Dan bemoeit stamgast Jan zich ermee. Hij heeft al heel wat kelken op en roept lallend: ,,Dat is geen gewone kip. Dat is een plofkip…!’’
De agenten schieten in de lach. Via de centrale melden zij: ,,Wij hebben een plofkip aan boord. Spoedeisend geval!’’
Vervolgens geven zij vol gas en rijden met loeiende sirene de hoek om. Ons totaal verbouwereerd achterlatend.
.gif)
