Bombardement was terreuraanval
Nu de film over het bombardement op Rotterdam dezer dagen in omloop komt, komen toch weer wat hardnekkige fabeltjes naar buiten.
Zo bevestigt acteur Mike Weerts de Duitse versie van de gang van zaken op die noodlottige 14e mei 1940. Het zou slechts een klein bombardement zijn geweest dat helaas door het falen van de Rotterdamse brandweer was uitgegroeid tot een veel grotere verwoestende brand.
In zijn boek ‘Rotterdam werd verraden’ geeft de auteur Loek Elfferich al een geheel andere versie, maar ook in deel drie van de chroniqueur van de Tweede Wereldoorlog dr. L. de Jong staat gedetailleerd omschreven tegen welke achtergrond tot het bombardement is besloten.
Kesselring
Zo omschrijft de Duitse veldmaarschalk Kesselring na de Tweede Wereldoorlog dat hij al op de dertiende mei opgewonden telefoongesprekken met de baas van de Duitse Luchtmacht Goering voerde.
Hitler volgde de veldtocht in Nederland op de voet. Hij was onaangenaam verrast door de tegenstand van het Nederlandse leger, maar ook van het succes van de Nederlandse luchtdoelartillerie. De drie door de Duitsers met luchtlandingen veroverde vliegvelden rond Den Haag (Valkenburg, Ockenburg en Ypenburg) waren op 13 mei door de Nederlanders heroverd.
Naar schatting een 450 Duitse transportvliegtuigen met manschappen aan boord waren vooral rond Den Haag uit de lucht geschoten. Het vliegveld Waalhaven bij Rotterdam was nog wel in Duitse handen maar werd vanuit Rotterdam door Nederlandse artillerie zwaar beschoten. In het Noorden was de Duitse opmars bij de stelling Kornwerderzand op de Afsluitdijk tot stilstand gebracht. Ook was de verovering van de marinebasis De Helder vanuit de lucht mislukt.
Waterlinie
In het midden van het land trok het Nederlandse leger zich terug vanaf de Grebbelinie naar achter de Nieuwe Hollandse Waterlinie bij Utrecht die rond de vijftiende mei onder water zou komen te staan. In Rotterdam hielden de mariniers, maar zeker ook overige troepen, de noordkant van de Willemsbrug vast in handen. Goering beschouwde het idee van generaal Kesselring om eerst een vrijwillige capitulatie van Rotterdam af te wachten als absolute onzin.
De Duitse generaals dachten dat met een beperkt bombardement op stellingen van de Nederlanders aan de noordkant van de Willemsbrug kon worden volstaan. Zij zouden dan met tanks over de Willemsbrug kunnen aanvallen en op die manier kunnen doordringen tot het hart van Holland. Hitler en Goering wilden niet alleen Rotterdam binnentrekken maar een snelle capitulatie van geheel Nederland bereiken.
Stug verzet
Als gevolg van het stugge Nederlandse verzet werd de mogelijkheid steeds groter dat Engelse troepen zowel in Hoek van Holland als in IJmuiden aan land gezet konden worden. Daarom werd niet alleen met een bombardement van Rotterdam gedreigd, maar ook van Haarlem, Amsterdam en Utrecht. Steden die volgens sommige Duitse generaals nog buiten de gevechtszones lagen en dus volgens het oorlogsrecht (nog) niet gebombardeerd mochten worden.
Het is een feit dat nadat Rotterdam op een tweede ultimatum capituleerde een eskader Duitse vliegtuigen afboog, maar het andere had zijn verwoestende arbeid al gedaan. Daarbij waren ook bewust waterleidingen vernietigd waardoor inderdaad de Rotterdamse brandweer voor de hopeloze taak stond de vuurzee met weinig middelen te lijf te gaan.
Een ander element was dat eerst een sterke Westenwind, die omsloeg in een sterke Oostenwind, het vuur dusdanig aanwakkerde dat in de Betuwe mensen dachten dat er een zonsverduistering optrad. Van het laatste kunnen we de Duitsers niet de schuld geven. Maar van het zeer bewust aansteken van de brand in de stad Rotterdam wel.
-20090804-S.JPG)
.gif)
