Nette mensen nodig in probleemwijken

Welke mensen met iets meer dan lagere school en met beroepsopleidingen willen in een Rotterdamse achterstandswijk wonen? Het antwoord op die centrale vraag wordt niet of nauwelijks gegeven in het ingewikkelde rapport ‘Werk aan de wijk’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Een aantal wijken in Rotterdam heeft (mede) model gestaan voor het rapport.
In de Nederlandse ‘aandachtswijken’, zoals sociologen en politici graag zeggen, is wel een paar positieve trends te constateren.
De concentratie van mensen met lage inkomens is sinds midden jaren 2000 geleidelijk minder geworden, stellen de onderzoekers dr. Matthieu Permentier, dr. Jeanet Kuilberg en dr. Lonneke van Noije in de SCP-publicatie.
Tevreden
In hun bevindingen melden zij ook dat de tevredenheid van de bewoners in de aandachtswijken de laatste tien jaar aanhoudend is verbeterd. De bewoners hebben in die periode steeds minder vaak het idee gekregen dat er veel verloedering in hun buurt voorkomt.
Voor de rest is er in heel Nederland door het ‘krachtwijkenbeleid’, een initiatief van de regering, geen gunstig effect meetbaar. Het slachtofferschap en de beleving van onveiligheid zijn volgens de onderzoekers de laatste jaren juist gestegen.
Herstructurering, die in Rotterdam in veel oude wijken en in Schiedam-Nieuwland gebeurde, had in de periode 2007-2010 wel positieve effecten op het slachtoffer zijn van geweld en in de beleving van geweld onder de bevolking daarover. Opvallend: de verkoop van sociale huurwoningen in stadswijken had in de jaren 2007-2010 geen meetbare effecten op leefbaarheid en veiligheid.
Oost-Europeanen
De uiteindelijke uitkomst van langer lopende processen is nog niet te voorspellen. Eerder hebben we op deze site al gewezen op de te verwachten (nieuwe) toestroom van Oost-Europeanen naar vooral de ‘probleemwijken’ van Rotterdam waar huisjesmelkers nieuwe kansen zien.
Na 1 januari 2014 mogen de inwoners uit de lidstaten Roemenië en Bulgarije van de Europese Unie in Nederland vrij komen werken. Voor werknemers in dienst van bedrijven moet wel de CAO worden nageleefd. Echter voor zelfstandigen (zzp’ers) geldt binnen de Nederlandse wetgeving de vrije markt.
Het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam staat voor een lastige taak om dit alles te ordenen. Anders zal een volgend rapport over Rotterdam erg negatief uitpakken met alle uitwassen van dien als uitbuitingen (door huisjesmelkers, opdrachtgevers, werkgevers en uitzendbureaus), prijsopdrijvingen van kamers en woningen, soms overlast en zelfs criminaliteit.
Vrije regels
De gemeente Rotterdam neemt het de Oost-Europese burgers uit de nieuwe EU-lidstaten niet kwalijk dat ze naar Rotterdam willen komen om er beter van te worden want dat zijn nu eenmaal de vrije regels binnen de EU. Zij kan hen dus niet eenvoudig verbieden zich in Rotterdam te vestigen. Zij kan wel met maatregelen de overlast beperken. Zoals de aanpak van huisjesmelkers, malafide uitzendbureaus en opdrachtgevers en om eisen te stellen aan redelijke verblijfsruimten.
Het aantal malafide en frauduleuze uitzendbureaus is in Rotterdam niet gering. Naar schatting zijn er enkele honderden die ‘bemiddelen’ en waarvan de Roemenen en Bulgaren een 06-nummer hebben. Het vervelende is dat deze Oost-Europeanen zich richten op de volstrekte onderkant van de arbeidsmarkt (landbouw en eenvoudig werk) waarvoor nauwelijks scholing nodig is. Met angst en beven zien dan ook sommige politieke partijen in Rotterdam de komst aan.
Natuur
Een groot probleem voor de gemeente Rotterdam is voorts dat dit type mensen een natuurlijke drang hebben zich te vestigen in achterstandswijken, waar de anonimiteit en criminaliteit hoogtij viert. Het is of de duvel ermee speelt dat in deze wijken een oververtegenwoordiging is van gelijksoortige Marokkanen, Turken, Antillianen, Polen en met hier een daar een verdwaalde autochtone, ook niet brandschone Rotterdammer.
Uit het rapport van het SCP blijkt dat stadsvernieuwing wel effect heeft. Vandaar ook de vraagstelling in het begin van deze opinie. Het is een algemeen gegeven, dat hoe meer opleiding men heeft, hoe meer men betere woonomstandigheden wenst en men zich netter gedraagt.