V.d. Graaf: ‘Zeven kogels in 't wapen'

17 januari 2014 door de redactie

Binnenkort gaat de moordenaar van Pim Fortuyn zeer waarschijnlijk met proefverlof. Dit ter voorbereiding op zijn terugkeer naar de samenleving.
Naar aanleiding daarvan en omdat onderstaand document weliswaar openbaar is maar niet door iedereen zal zijn bekeken, publiceren wij dit onderdeel van de rechtszaak tegen Volkert van der Graaf.

Wat bewoog deze man en hoe ging hij te werk? Hieronder een fragment van zijn verklaring.

De verklaring die verdachte op de terechtzittingen van 27 maart 2003 en 31 maart 2003 heeft afgelegd, voor zover inhoudende, zakelijk weergegeven.
[slachtoffer] is natuurlijk Pim Fortuyn, [slachtoffer2] is zijn (gelegenheids)chauffeur Hans Smolders:

Ik erken dat ik op 6 mei 2002 te Hilversum [slachtoffer] heb doodgeschoten.
Ik erken dat ik op 6 mei 2002 te Hilversum [slachtoffer2] heb bedreigd met een vuurwapen.
Ik erken dat ik op 6 mei 2002 te Hilversum een vuurwapen bij mij had.

Gevaar voor de samenleving…
Ik zag [slachtoffer] als een gevaar voor de samenleving. Ik zag voor mijzelf geen andere mogelijkheid dan wat ik heb gedaan. Op 5 mei 2002 is bij mij het plan ontstaan om op 6 mei 2002 's-middags de aanslag op [slachtoffer] te plegen. Ik heb op 5 mei 2002 via internet uitgezocht waar [slachtoffer] op 6 mei 2002 zou zijn en op wat voor tijdstip. Ik kan mij herinneren dat ik achter de computer heb gezeten. Ik weet dat ik de plattegronden heb gevonden en de site van 3 FM te Hilversum. Ik heb op 5 mei 2002 's-avonds of op 6 mei 2002 's-morgens bestanden uit mijn computer verwijderd.

Ik had het idee opgevat om op 6 mei 2002 naar het Mediapark te Hilversum te gaan en te kijken of ik daar de gelegenheid kreeg om te doen wat ik van plan was te doen: [slachtoffer] doodschieten. Ik heb het vuurwapen op 5 mei 2002 's-avonds of 6 mei 2002 's-morgens uit de koffer op zolder gehaald. Ik heb 7 patronen in het wapen gedaan. Ik vermoed dat ik op 5 mei 2002 's avonds de spullen die ik nodig dacht te hebben in de blauwe rugzak en de plastic zak heb gedaan, zoals het pistool, de handschoenen, de pet, de zonnebril en de wasbenzine. De handschoenen waren ter voorkoming van het achterlaten van sporen.

Scheerapparaat gekocht…
Op 6 mei 2002 ben ik van mijn werk te Wageningen naar mijn auto gelopen. Ik heb scheerschuim, een krabber en een scheerapparaat gekocht. Het was omstreeks 13.00 uur. Ik wist dat de uitzending van 3 FM om 16.00 uur zou beginnen. Ik wilde mij scheren, want ik wilde niet opvallen. Op een parkeerplaats langs de A12 heb ik mijn baard geschoren. Vervolgens ben ik nog een keer gestopt en heb ik spullen met wasbenzine schoongemaakt en vingerafdrukken weggehaald. Ik had de wasbenzine speciaal meegenomen. Ik heb het wapen schoongemaakt met een doek. Ik had mijn handschoenen aan bij het schoonmaken van het wapen.

Ik ben naar het Mediapark in Hilversum gereden. Ik heb mijn auto geparkeerd op de Celebeslaan. Ik ben het Mediapark via een fietspad ingelopen. Ik had de latex handschoenen aan en een pet op. Die pet had ik in verband met de aanslag gekocht om herkenning te voorkomen. De zonnebril heb ik ook met dat doel opgezet. In mijn rechterjaszak zat de plastic zak met het wapen. Ik ben naar een parkje binnen het Mediapark gegaan. Ik heb op een bank gezeten om tot rust te komen. Ik heb mijn handschoenen met aarde donkerder gemaakt, zodat ze niet zo wit waren.

Het wapen ondiep begraven…
Ik ben naar het 3 FM gebouw gelopen. Ik ben de struiken ingelopen en ik ben gaan zitten. Ik heb het wapen ondiep begraven voor het geval dat ik zou worden gezien. Toen heb ik afgewacht. Vanuit de bosjes kon ik het 3 FM gebouw zien en ik zag een aantal Jaguars staan. Ik wist wel dat [slachtoffer] in zulke auto's reed dus ik dacht toen dat ik daar moest wezen.
In de auto heb ik zo goed als zeker naar 3 FM geluisterd en in de bosjes kon ik flarden van het programma opvangen. Ik hoorde de stem van [slachtoffer].
Even voor zessen heb ik het wapen opgegraven met mijn blote handen. Ik ben achter een auto gaan liggen.
Ik keek onder de auto door en ik zag [slachtoffer] naar buiten komen. Het wapen moet toen in mijn zak hebben gezeten.

Toen ik [slachtoffer] herkende ben ik gaan lopen. Ik liep richting de ingang van het 3 FM gebouw. Ik ben in wandeltempo op [slachtoffer] toegelopen, want ik wilde niet opvallen. Ik had het wapen in mijn rechterzak met de plastic zak eromheen.
Ik denk dat ik het wapen schietklaar heb gemaakt toen ik de bosjes uitliep of vlak daarvoor. Ik ben om [slachtoffer] heen gelopen en ik heb op hem geschoten. Ik ben achter hem langs gelopen.

Ik heb in eerste instantie op het bovenlichaam van [slachtoffer] gericht en later op zijn hoofd. Ik zag dat [slachtoffer] ineen zakte toen ik schoot en ik heb toen nogmaals geschoten. Het doel was om [slachtoffer] te doden en ik wilde ervan overtuigd zijn dat het zou slagen.

Ik voelde de terugslag...
Ik heb 5 kogels op [slachtoffer] afgevuurd. Ik moest iedere keer weer de trekker overhalen. Ik voelde de terugslag van het wapen en ik moest steeds opnieuw richten. Ik stond op ongeveer 1.50 meter afstand van [slachtoffer], maar het kan ook 0.50 meter dichterbij zijn geweest. Ik weet vrijwel zeker dat ik het wapen in twee handen had. De plastic zak zat er losjes omheen en ik heb door de zak heen geschoten. Het 6e schot ging per ongeluk af.
Daarna ben ik gaan rennen. Toen ik in de gaten kreeg dat [slachtoffer2] mij achterna liep, heb ik mij omgedraaid en het wapen op hem gericht. Het was de bedoeling om hem af te schrikken. Ik wilde dat hij zou stoppen met mij achtervolgen.

Uiteindelijk werd ik aangehouden.

Ik heb het vuurwapen gekocht. Bij de levering van het vuurwapen waren losse patronen aanwezig.
De doosjes patronen die bij mij thuis te [woonplaats] zijn aangetroffen heb ik later gekocht.*

*Bron: Dossier de moord op Fortuyn ECLI:NL:RBAMS:2003:AF7291. Rechtbank Amsterdam, 15-04-2003, 13/123078-02