Raffinaderij Shell is bijna duurzaam
Het raffinagecomplex Shell Pernis zal waarschijnlijk weer een volgende fase van modernisering ingaan. De nieuwe topman Ben van Beurden van de Brits-Nederlandse Royal Dutch Shell zei vorige week bij de financiële cijfers (winstdaling 39 procent over 2013 maar nog altijd 12 miljard euro winst) dat in de voortdurende rationalisaties binnen het wereldolieconcern ook gekeken wordt naar zijn grootste raffinagevestiging in de wereld.
Gevaar dat ‘Pernis’ wordt verkocht of gesloten is er niet. In de afgelopen decennia zijn er tientallen miljarden in het complex gestoken ter verbetering van de productie en tegen milieuvervuiling. Veel meer dan de aanleg van Maasvlakte 2 in totaliteit gaat kosten. Het gehele Shell-complex (raffinage en chemie) in Pernis is dan ook lang niet meer de ‘smeerboel’ die het in de jaren ’50 en ‘60 van de vorige eeuw was.
Toen stonk, rookte en vlamde de raffinaderij en waren er vervuilingen van oppervlaktewater in de nabije havens. In het nabijgelegen dorp Pernis, waar een groot deel van de bevolking gewoon leefde met Shell, waren de protesten tegen de raffinaderij minimaal. Het leefklimaat daar is aanzienlijk verbeterd. Met gevoel voor relativisme kan men tegenwoordig bijna Shell Pernis omschrijven als ‘een duurzame industrie’.
Concurrerend
Topman Van Beurden roemde de raffinaderij om ‘zijn pracht en concurrerend vermogen’. Waarschijnlijk zullen in de komende jaren weer miljarden worden geïnvesteerd om het complex nog efficiënter en wereldmarktgerichter te maken. Wat weinigen weten is dat al die investeringen en onderhoud eigenlijk meer werkgelegenheid met zich mee brengen dan het aantal directe (vaste!) arbeidsplaatsen (in totaal circa 2000).
Shell Pernis kan met recht worden bestempeld als de aanjager van de petrochemische industrie in de Rotterdamse haven die met de aanleg van de Botlek en de Europoort in de jaren ’50 en ’60 er mede voor zorgde dat in 1962 Rotterdam destijds New York als grootste haven ter wereld voorbij streefde. Op zijn beurt is Rotterdam – nog steeds veruit de grootste van Europa in totale goederenoverslag - tegenwoordig al lang weer voorbijgegaan door de enorme groei van China in zijn grootste haven Shanghai.
Wereldmarkt
Het probleem van dit moment van de raffinaderij in Rotterdam is een wereldmarktkwestie. De raffinaderijen, ook van vele andere oliemaatschappijen en investeerders, maken in Europa eigenlijk veel te veel benzine en te weinig diesel.
Enorme hoeveelheden benzine werden tot voor vele jaren terug naar de Verenigde Staten geëxporteerd maar deze machtige economie is mede door het schaliegas meer zelfvoorzienend in het totale plaatje van de energie geworden.
Anderzijds zullen de opkomende economieën met China voorop een steeds grotere slokop van brandstoffen worden. Dankzij de Eurogeul (in fases uitgediept tot 22,55 meter) zijn de logistieke kosten voor aanvoer van ruwe olie en afvoer van olieproducten in Rotterdam gering in vergelijking met vele concurrerende havens. De grootste ladingstromen worden niet voor niks verzorgd door mammoettankers en olieproductentankers.
Grote rol
In dit wereldmarktspel in oliën speelt Shell Pernis een grote rol. Daarom zal de moedermaatschappij Royal Dutch Shell zeker ook kijken hoe haar nog steeds belangrijkste raffinaderij ter wereld weer up-to-date gemaakt kan worden. En aangezien investeringen in de petrochemie al snel miljarden kosten, kan verwacht worden dat Shell in het komende decennium in Pernis al weer een bedrag kwijt zal zijn dat zeker in de buurt van de kosten voor de aanleg van Maasvlakte 2 zal komen.
Voor de gehele groep zijn het trouwens ‘peanuts’. Want de investeringen bedroegen vorig jaar alleen al ruim 34 miljard euro (vooral voor de winning van olie en gas in moeilijke en diepe zeegebieden).
De nieuwe boodschap van Van Beurden is dus duidelijk. Kom niet aan Shell en niet aan zijn kern in raffinage in Pernis.
.gif)
