'Grote Boodschappers' aan mijn deur
Er werd gebeld. Ik opende de deur. Aan de snijboonvorm van zijn hoofd herkende ik hem onmiddellijk.
Het was Diederik Samsom.
Hij hield een roos in zijn linkerhand.
Op gepaste afstand stond wethouder Karakus, de lijsttrekker van de PvdA in Rotterdam.
Helaas voor Diederik, mijn ochtendhumeur functioneerde al op volle toeren: ,,Meneer Samsom, wat doet u hier? Ik kan niet op u stemmen, gesteld al dat ik dat zou willen. Dit zijn lokale verkiezingen. Geen landelijke! Goedendag!”
En ik deed de deur dicht. Maar even later werd er weer gebeld.
Joost
Aan de deur Joost Eerdmans, de lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam
,,U kent mij! Jazeker, want iedereen kent mij! Ik ben het Mannetje van de Radio. Ik ben uitgesproken rechts. Ik noem mijzelf zelfs in interviews Joost Ongenuanceerdmans. Met de nodige zelfspot dus! Wat toch bijzonder is voor een politicus, waar of niet?
Meneer, het moet maar eens uit zijn met dat links gedoe in ons land! Links is gewoon onvaderlands. We moeten terug naar de ‘Orde en Tucht van de Jaren Vijftig’. De ‘Grote Denker’ Pim Fortuyn heeft mij dat in zijn dagen krachtig voorgehouden en daar houd ik mij aan! Nederland moet weer zichzelf durven zijn. Domweg rechts!”
Dat deed de deur dicht.
Mark
Weer werd er gebeld. De jongeheer Mark Rutte van de VVD.
Een landelijk politicus, alweer!
,,Ook u hebt hier niets te zoeken!’’ zei ik: ,,maar nu u er toch bent, legt u mij eens uit waarom u altijd zo vrolijk bent. Het is toch crisis!”
,,Ach,” zei Mark Rutte: ,,Jeugdzorg én langdurige zorg én de participatie-wet, heel die bak ellende, die hebben we allemaal over de schutting gekieperd, hupsakee! De gemeenten gaan dat nu allemaal voor ons doen en… ook nog eens voor minder geld!
Daardoor is ‘Besturen in Den Haag’ van nu af aan eigenlijk een eitje.
Alles wat ik nog te doen heb is de Koning in de hand houden… dat hij niet al te enthousiast staat te gillen en te springen en te dansen bij schaatswedstrijden en andere sportieve evenementen.
Bovendien hoef ik niet meer op maandagmiddag bij Beatrix op de thee. Ook een hele opluchting. Alex heeft onze wekelijks onderonsje op Huis ten Bosch verplaatst naar het borreluur! Hij schenkt dan een prima whisky, een malt special blend, nog uit de voorraad van zijn grootpapa Prins Bernhard. Wordt daar maar eens niet vrolijk van!”
Dat deed de deur dicht. Maar daar werd al weer gebeld.
Ronald
Het was… minister Ronald Plasterk. ,,Ik ga over de verkiezingen. Ja, ik! Wie anders? Want ik ben de minister van Binnenlandse Zaken, nog steeds! Niks motie van wantrouwen!
De opkomst dreigt dit jaar helaas bedroevend te worden.
Liefst 58% van de kiesgerechtigden gaat, zo is de verwachting, op 19 maart niet naar de stembus! Dus ga ik nu ten einde raad maar persoonlijk alle deuren langs. Mensen, kom toch stemmen, want…”
Ik onderbrak hem: ,,Meneer Plasterk, u gaat toch ook over de geheime dienst, de AIVD? Dan heb ik een prangende vraag voor u. Ik ben twaalf jaar gemeenteraadslid geweest. Ben ik bespioneerd? Worden gemeenteraadsleden bespioneerd?”
Plasterk: ,,Het antwoord is ‘Nee’. En voor het geval het toch ‘Ja’ is, kan ik daar niets over zeggen, want dan is het ‘Staatsgeheim’!”
,,Maar, meneer Plasterk, er is toch één zo’n geval in het openbaar gekomen. Roel van Duijn in Amsterdam. Die blijkt liefst 30 jaar lang bespioneerd!”
Plasterk: ,,Roel van Duijn was en is een kabouter. En u weet net zo goed als ik, dat kabouters niet bestaan! Hoe kun je iets bespioneren, dat er niet is? Dat kan zelfs de AIVD niet.
En… mochten er toch méér raadsleden dan Roel van Duijn bespioneerd zijn, dan kan ik daar toch niets over zeggen, want dat is dan staatsgeheim!”
Dat deed de deur dicht.
Eentonig
En al weer - het wordt eentonig - ging de bel.
Maar…. dat bleek mijn wekker! Ik had gedroomd! Al die politici aan de deur… niets dan één grote nachtmerrie in mijn hoofd!
Ik keek naar de datum op mijn wekker: 19 maart!
Ha, straks even snel naar wijkcentrum de Kraal om te stemmen… en dan ben ik weer voor vier jaar af van de dames en heren politici!
Hoogstens zouden nog in de tussentijd, tussen nu en 2018, als ‘enigen-met-een-grote-boodschap’, de Getuigen van Jehovah aan mijn deur kunnen komen.
Geeft niks! Want die zijn tegenwoordig uiterst beleefd. Je poeiert ze gemakkelijk af!
.gif)
