Nederlander blijven is kostbare zaak

05 augustus 2014 door Zettie Leeuwenburgh

Rotterdam - Je zult maar zijn geboren in Rotterdam, een nieuw paspoort nodig hebben en in het buitenland wonen, omdat je genoeg hebt van het na-oorlogse streven naar een leuker leven in de grote stad.
Dat kan je al gauw een kleine duizend euro gaan kosten. Geen kattenpis, zeker niet als je het vergelijkt met de prijs van zestig euro voor datzelfde paspoort in Rotterdam.

Het overkwam de Rotterdamse journaliste Renée Vonk vorige week in de Franse streek ‘De Var’. Daar vond zij uiteindelijk rust met haar man, na vele omzwervingen door west Europa via Engeland, Schotland en Ierland naar Amerika en Afrika, op zoek naar een andere wereld dan die waarin zij was opgegroeid. Onderweg schreef zij verhalen om in haar levensonderhoud te voorzien. In De Var is zij kookboeken gaan schrijven en werd ze hoofdredacteur/uitgever van het maandblad ‘Cote & Province’.

Jeugd
Renée Vonk groeide op in een streng christelijk gezin in de turbulente jaren '50 van het Rotterdam dat zich herstelde van het bombardement tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zij komt in aanraking met een Molukker op wie zij verliefd wordt en belandt in het benarde wereldje van gijzelingen en treinkapers. Een wereld ook, waarin het nog hoogst ongebruikelijk is, dat een getrouwde vrouw gaat werken.

Renée zou Renée niet zijn, als zij zich daar niet aan ontworstelt en haar eigen normen stelt. Via de type-afdeling van een Rotterdamse krant komt zij in de journalistiek terecht en wordt de eerste vrouwelijke sportjournalist in Nederland.
Ondertussen is haar huwelijk met de Molukker op de klippen gelopen, maar dankzij de journalistiek kan zij haar vleugels uitslaan en gaan reizen.

Auto-fictief
Dit alles en nog veel meer staat in haar boek 'Opgestroopte Mouwen, Een Vrouwenleven', dat een goed jaar geleden is verschenen. ,,Het is een auto-fictief boek, waaraan ik lang heb gewerkt. Zelfs heb ik wel eens mijn twijfels gehad of het ooit moest worden uitgegeven¨, vertelt zij.
Anders dan de titel in eerste instantie doet vermoeden, is het geen romannetje, maar een uiterst spannend boek. Een aanrader voor iedereen, die meer van de geschiedenis van Rotterdam na de Tweede Wereldoorlog wil weten. Het zou in elke bibliotheek in Rotterdam voor het grijpen moeten liggen.
In het Franse De Var hanteert Renée Vonk nog steeds haar gouden pennetje in het rustige plaatsje, waar zij samen met haar man en een leuk stel honden woont en lief en leed met de Fransen deelt. Daar schrijft en redigeert zij haar verhalen voor Cote & Province, en wekelijkse recepten en blogs.
Hoewel...een rustig plaatsje? Af en toe gebeurt er iets, waardoor zij weer op haar achterste benen staat en zuchtend haar mouwen opstroopt, omdat - zoals deze keer - blijkt dat zij een dure reis moet maken om een noodzakelijk nieuw Nederlands paspoort te verkrijgen.

Daarover gaat haar 'blog' hieronder.

Even op en neer
,,Vorige week ging ik even op en neer naar Rome. Dat moest, van de Nederlandse overheid. Nou ja, ik moest naar een ambassade om m’n paspoort te laten verlengen. Sinds uit bezuinigings-overwegingen tal van consulaten van het koninkrijk zijn gesloten, ook dat te Nice hier om de hoek, kun je daarvoor alleen nog op een ambassade terecht. Ik kon kiezen: op en neer naar Nederland. Of naar Parijs, Milaan, of Rome, als ik een beetje in de buurt wilde blijven. Graag op één dag op en neer, ik moet ook gewoon werken.

Een nieuw paspoort vergt € 131,10, plus € 5 voor een ‘mug shot’ (pasfoto) dat het nieuwe paspoort moet gaan sieren, plus € 10 portokosten om het op te laten sturen naar je huisadres. Dat alles maal twee, want ook het paspoort van de echtgenoot verloopt binnenkort. Niet dat hij een nieuw wil, integendeel, maar mij leek het beter om die beslissing nog één keertje uit te stellen; over tien jaar zien we wel weer.

Vooronderzoek
Dus leek het me handig enig vooronderzoek te doen met betrekking tot de vliegkosten en -mogelijkheden. Nederland zelf viel al meteen af. Of je kon niet op één dag heen en weer, of de kosten rijzen zodanig de pan uit dat je gerust van een roofoverval kon spreken. Ik betaal geen bijna 1500 euri voor een beknopt stukje vliegen. Milaan, zelfde verhaal. Parijs, ongeveer de helft van de kosten maar hoogst ongelukkige vliegtijden, zoals vertrekken vóór je bent aangekomen, of krap een uurtje de tijd overhouden voor je ambassadebezoek, in hartje Parijs. Voor de goede orde: mijn onderzoekje dateert van enkele weken geleden, ’t is dus geen laatste nippertje-werk.
Bleef over Rome. Met Easyjet. Niet m’n favoriete maatschappij, maar wel de voordeligste en met redelijke vliegtijden, dus ruim op tijd voor de ambassade-afspraak. Voor krap € 262 uit en thuis.

Extra kosten
Tel daarbij op de transportkosten van en naar het vliegveld. Van huis naar het vliegveld van Nice en terug met de auto (benzine, plus tol, plus parkeergarage): net geen € 50.
Vervoer per taxi (nee, met de bus zou in tijd te krap worden) van het vliegveld van Rome naar de stad en terug: circa € 115. Ja ja, er is een vast basistarief van € 48, maar daar houdt geen taxichauffeur zich aan en ga maar eens onderhandelen als gehaaste buitenlander die de taal niet voldoende machtig is.
Hier en daar een consumptie en een lichte lunch om de wachttijd in Rome door te komen: zo’n € 75.
‘The little Pope’, het mini-beeldje van paus Franciscus waar de op de hond passende Britse buurvrouw om had gevraagd: € 5.

Kortom, de overheid bespaart ongetwijfeld een stevige slok op een borrel met dit soort bezuinigingen. Mij kost het bijna € 1000 voor twee personen. Daar kun je toch een paar leuke flesjes wijn voor kopen,’’ is getekend Renée Vonk.

'Opgestroopte Mouwen, Een Vrouwenleven' is verschenen bij uitgeverij Kok, Utrecht.