Frituur in vuur (1)
Toen ik mijn goede vriend en collega Geert-Jan Laan recent het verhaal vertelde over mijn brandende frituurpan zei hij spontaan: ,,Levensgevaarlijk die dingen. Meteen weggooien!’’ In zijn jonge tijd als verslaggever had hij menige brand moeten verslaan. Niet zelden was de oorzaak kortsluiting of oververhitting van de frituur.
Vorig jaar zat ik op kerstavond in mijn luie tv-stoel. Ik was geheel ‘alleen’ samen met mijn vrolijk brandend kaarsje en een gezellig ‘wijntje en trijntje’. Al lang geleden had ik geleerd dat ‘als je niet alleen kan zijn, je ook niet samen kan zijn…’ nietwaar?
Dus maakten ‘wij’ er in mijn eentje het allerbeste van tijdens die komende Kerst. De televisiekanalen waren in het begin van de avond vrij saai en zo maakte ik een uitstapje naar mijn keuken. Ik had echt trek in iets lekkers. En zo trok ik een pak van die overheerlijke Vlaamse frieten (dikke, lange patatteke-kanjers) uit de vrieskast. Vervolgens deed ik mijn frituurpan aan.
Nu even nog terug naar mijn comfortabele draaistoel en het feest kon beginnen. Toen ik het bekende gepruttel hoorde uit de keuken gooide ik even later mijn smakelijke frieten in de het vet.
Handenwrijvend weer terug in mijn inmiddels stralende huiskamer van gezelligheid en met nu zelfs een spannende goeie film op de tv. Om vooral de Belgische pattatekes goed bruin en knapperig te maken rekende ik op zo’n zes á zeven minuten voordat het plezante ‘frituurbelleke’ begon te rinkelen.
Met een goed glas wijn en de boeiende rolprent – in afwachting van de smakelijke friet kon mij niets meer gebeuren…
Maar uit het niets, plotseling: ‘Knal!’ Als in een flits werd alles om mij heen zwart. De tv, alle lampen uit, ik kon haast geen hand meer voor ogen zien. Alsof ik gebeten was door een adder, sprong ik uit mijn fauteuil.
Voor de goede orde, zoals de meesten zouden denken, ik was daar niet in slaap gevallen.
De knal kwam duidelijk uit mijn keuken. ,,Waar is die verdomde zaklamp?!’’ zo hoorde ik mij als eerste verwijtend mompelen. Ik deed in die haast complete duisternis een greep naar mijn schoorsteen (voor zaklampen moet je in noodsituaties altijd een vaste plek hebben). En waarachtig, beet!
Maar natuurlijk floepte het rotding niet aan op het moment dat je hem echt nodig hebt. Eigen schuld, dikke bult, ik was (hoe stom!) vergeten op tijd de batterijen te controleren. Goeie les voor de volgende keer, voor een ieder trouwens.
Nu rende ik meteen als een schicht naar de keuken waar ik reeds blauwachtige vonken en vlammetjes zag onder mijn frituur. Direct de stekker eruit was gelukkig mijn eerste reactie. Vervolgens opende ik mijn keukendeur naar het balkon voordat de hele boel ging affikken.
Over de oorzaak van dit keukendrama kon ik toen alleen maar gissen, had beslist geen tijd om ook hier nog bij stil te staan.
(Wordt vervolgd)
-20090804-S.JPG)
.gif)
