Frituur in vuur (2)
(Vervolg van Frituur in vuur 1)
Van alles flitste nu door mij heen. Op mijn benedenverdieping stond een nog redelijk nieuwe brandblusser. Maar dan moest ik eerst, ook weer in het donker vanwege mijn doorgeslagen stoppenkast, met de trap naar beneden en dan weer in draf naar boven. Elke seconde telde nu. Een beslissingsfout en ik was het haasje, zo zou later blijken…
De stekker had ik reeds uit de frituur getrokken en mijn balkondeur op de eerste verdieping geopend. Mijn eerste gedachte was de brandende frituurbox op te pakken en via mijn balkon naar beneden te gooien in mijn tuin. Maar daar waren houten tuinschuttingen en idem dito houten balkons van mijn buren. Hiermee riskeerde ik een vuurzee als de gloeiende hete olie door de vlammetjes zou ontploffen. Beslist niet doen dus.
Zonder verder na te denken – hoe stom misschien ook – pakte ik de brandende frituurpan in mijn blote handen, richting balkon. Terwijl ik met dit levensgevaarlijke ding sta realiseer ik mij plotseling dat ik een tikkende bom draag. Elk moment kon die afgaan. En dat met niet beschermde handen, ogen of gezicht. In al die fracties van seconden brak het klamme zweet mij uit. Waarschijnlijk zag ik op dat moment lijkwit.
De vlammen aan de frituuronderkant werden steeds groter naarmate ik enkele meters naar de achterkant van mijn balkon was gelopen. Daar zette ik mijn ‘bom’ neer op de houten plankjes van mijn balkonvloer. Nu als een speer terug naar mijn keuken. Daar stond een oude grote soeppan. Die zette ik vervolgens naast de frituur en maakte via een gelukkig nog werkend knopje de bovenklep open. De hete olie was nog steeds aan het spetteren toen ik die razendsnel overgoot in de pan.
Nu begonnen de houten balkonplankjes te fikken, maar voor mijn gevoel was het grootste gevaar nu geweken. Met een emmer bluswater doofde ik eerst de vlammetjes op mijn keukentafel, daarna de frituur en de balkonvloer.
Handenwrijvend keerde ik terug in mijn keuken. Pas nu kreeg ik van pure schrik zowat een rolberoerte. Voor het eerst zag ik mijn rubberen gasslang naar het fornuis, die al die tijd verborgen was geweest door mijn frituur. De gaskraan stond vol open. Enkele vlammetjes hadden al aan de slang gelikt. Mijn gasslang leek, nog steeds in het donker, op een sissende zwarte cobra…
Als geen ander besefte ik dat ik door het veiligheidsoog van een naald was gekropen.
.gif)
