Geliefden gaan altijd te vroeg
foto_Rinus_Vuik-L.jpg)
Foto Rinus Vuik
altijd maar jij voert nog de kuikens
onder de vertakte bomen aan de singel
krijgt vorm door de rook
van je sigaretje op het terras
ik schuifel door het huis terwijl jij
door andere benen wordt gedragen
je bent gegaan en teruggekomen
alleen aanraken – ho maar!
Nu ik je niet meer mag vasthouden
(valt er nog iets te willen?)
vat ik je ’t liefst samen
ik denk aan je
zoals ik denk aan gras
moedig, strijdbaar snijdend
koppig ook en toch
hoe zacht
Jana Beranová
