‘Politie redde mij van de stadswachten’

09 september 2015 door Jim Postma
‘Politie redde mij van de stadswachten’
De recente aanvaring met stadswachten over haar hond ‘Bintie’ zal Annette Splinter nooit meer vergeten. ,,Zelden heb ik mij door deze stadswachten zo bedreigd en geïntimideerd gevoeld dat ik er niet van kan slapen,'' zegt zij nog vol emotie.
Zo’n dertig jaar laat Annette Splinter haar honden uit in het park bij de Euromast. De laatste jaren volgens de wet altijd aangelijnd.

Zo ook vorige week toen zij geboeid werd afgevoerd naar het politiebureau Doelwater.

Plezierig
Annette Splinter, bekend Rotterdams kunstenares, woont zelf al decennia lang midden in het park. Op een van de mooiste plekjes van de stad. ,,Elke dag laat ik daar Bintie uit, nooit een onvertogen woord over gehoord,'' vertelt zij. ,,Het zonnetje scheen en ik had echt zin in een plezierige wandeling. Ineens werd ik van achteren aangesproken. Toen ik omkeek stonden daar twee stadswachten. Zij gingen direct tegen mij te keer en oreerden dat ik daar met mijn hond niet mocht lopen.''
Volgens Splinter vertelden de stadswachten dat het ter plekke ‘verboden gebied’ was. Zij ontkende dit meteen door te zeggen: ,,Al dertig jaar laat ik hier mijn honden uit en na al die tijd weet ik precies waar het wel of niet mag. En dat zij de volgende keer zich beter moesten inwerken voordat zij iemand daarover aanspraken.'' Daarop liep Annette Splinter met Bintie door, de stadswachten sputterend achterlatend.

Annette Splinter: 'Al dertig jaar laat ik mijn honden uit in het park bij de Euromast en na al die tijd weet ik precies waar het wel of niet mag'. Foto's: Rinus VuikGroene borden
De stadswachten begonnen zich te beroepen op verbodsborden in het middengebied van het park. En verwijzend naar die borden wilden zij hun gelijk halen. Splinter: ,,Ik weet van die borden, maar die worden gemarkeerd door andere groene borden. Bijzonder onduidelijk voor wie dan ook. Maar er zit beslist geen rood verbodsbord tussen. Andere mensen met honden hebben daar vaak over geklaagd, juist vanwege die onduidelijkheid.''
De stadswachten bleven haar achtervolgen totdat zij Annette Splinter van achteren grof beetpakten. ,,Ik schrok mij rot,'' vervolgt zij. ,,Er ging zo’n bedreiging van die mannen uit dat ik wild om mij heen begon te slaan. Uit pure zelfverdediging. En zo wist ik mij los te worstelen. Toen hadden zij ineens reden om mij écht terug te pakken.''
De hele zaak, die volgens Annette, helemaal niets om het lijf had begon daarop ‘onvoorstelbaar te escaleren’. Er kwamen meer stadswachten bij. Splinter werd in de boeien geslagen en zelfs de baas van de stadswachten verscheen op het toneel. Vervolgens belden zij de politie.

‘Redden’
Annette Splinter tot slot: ,,Toen er eindelijk een politiebusje kwam, holde ik naar die agenten. ,,Zie wat hier is gebeurd, ik ben blij dat jullie mij komen redden!'' riep ik hen tegemoet. In het busje werd ik meteen door de politie op mijn gemak gesteld. Op het bureau zelf behandelden zij mij als een ‘koningin!’ Daarna, na een gesprek met een hulpofficier, werd ik op vrije voeten gesteld. Zonder proces-verbaal of wat dan ook.’

Aangifte tegen de stadswachten heeft zij nog niet gedaan, maar Splinter overweegt dit wel. Volgens een gemeentewoordvoerder zal deze zaak ‘vakkundig’ worden uitgezocht.

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.