Mansveld op offerblok blaaskaken
De recente spoorprojecten in Nederland zijn een schoolvoorbeeld van de arrogantie van een leidinggevende groep die elkaar de waan aanpraten dat zij ’alles’ beter kunnen.
Kok
Dat begon in feite onder het kabinet Kok. De ’marktwerking’ werd heilig verklaard. De NS werd opgesplitst in een technisch bedrijf ProRail en de NS. ProRail moest de werkzaamheden weer uitbesteden aan tientallen grotere en kleinere aannemers. Daarbij werd tevens een grondige technische kennis die de NS in meer dan een eeuw had vergaard bij het groot vuil gezet.
Het kan zijn dat de oude NS een wat bureaucratisch bedrijf was, maar ze wisten wel wat nodig was.
Maar
nu vallen bij slechts enkele centimeters sneeuw de wissels vaak uit
omdat de oorspronkelijke elektrische verwarming is vervangen door gas.
Maar de elektronische ontsteking is, net als bij uw fornuis, zeer
gevoelig voor vocht. En dan verwarmt het gas de wissels niet.
Het idee om met nieuwe treinen nieuwe systemen te ontwikkelen was natuurlijk volkomen dwaasheid. In landen als Duitsland en Frankrijk rijden al vele jaren hogesnelheidstreinen waar weinig of geen problemen mee zijn. Ze konden dus zo van de plank worden gekocht.
Opmerkelijk is ook dat op dat moment geen enkel Kamerlid deze eenvoudige vraag naar voren heeft gebracht. En dat versterkt de mening of de Kamercommissie die nu met een vernietigend rapport is gekomen wel recht van spreken heeft.
Want wie waren de Kamerleden die al die jaren hun goedkeurend stempel op al deze onzin hebben gedrukt.
Binnen begroting
Er zijn grote projecten in Nederland geweest die redelijk binnen de begroting met succes zijn afgerond. De Zuiderzeewerken in de jaren twintig en dertig waren zo'n voorbeeld. Een recent voorbeeld is bouw van het nieuwe Centraal Station in Rotterdam. Het kan dus wel. Maar vereist is deskundigheid, doortastendheid en de voeten op de grond. En geheel geen modieus geblaat.
.gif)
