Enthousiaste voetbalvader kost het zijn zaterdag

05 september 2016 door de Redactie

(Door Jan Gajentaan)

Jan Gajentaan is gastauteur. Met plezier offert hij vaak zijn vrije zaterdag op voor zijn voetbalzonen. Doordeweeks moet hij ze ook naar hun club brengen en halen voor trainingen.

In de regio Rotterdam wordt vaak onderschat hoe belangrijk voetbalvaders en -moeders zijn voor het opgroeien van de jeugd.

Net als vele Rotterdammers ben ik een enthousiaste voetbalvader. Bij ons staat de zaterdag helemaal in het teken van het voetbal met alles wat erbij hoort aan opofferingen: met slecht weer vroeg opstaan om te horen dat de wedstrijd tóch is afgelast, die spannende wedstrijd nét verliezen door een oneerlijke scheids, maar als alles gaat zoals het moet: het zoet van de overwinning.

Het zal veel lezers ongetwijfeld bekend voorkomen!

Nadat ik met mijn oudere zoons al een aantal jaren de velden had afgestruind meldde Jannick (nu 12 jaar) vier jaar geleden dat hij graag wilde voetballen. En zo begonnen we met hem in de F1 van Meeuwenplaat, het sympathieke clubje bij de Oude Maas op een steenworp van ons huis.

Al snel bleek dat Jannick een goed balgevoel had en een neusje voor de goal. Dat eerste seizoen in de F1 scoorde hij 79 doelpunten, als hangende spits. De jongens werden kampioen en wonnen de beker.

Jannick’s vriendje Omar scoorde er nog meer als diepste spits en werd gescout door Sparta, waar hij nu nog speelt. Dat is de ultieme droom van Jannick en zijn vriendjes: gescout worden. Ze praten er uren over en in hun dromen vertoeven ze al in Barcelona.

Jannick ging bij Meeuwenplaat naar de E1 (2x) en vorig jaar de D1. Twee jaar geleden begon ik ook Nico (nu negen jaar) mee te nemen naar het voetbal. Waar Jannick een stevige speler is met een goed schot en spelinzicht, is Nico als linkspootje meer het type van de frêle, creatieve linksbuiten of linkshalf.

Soms heeft hij iets dromerigs in zijn spel, maar als Nico in een ‘flow’ raakt is hij een heerlijke baltovenaar die langs de zijlijn flitst als een Coen Moulijn of Piet Keizer in zijn hoogtijdagen.

Deze voetbalvader die in de jaren zeventig linksbuiten speelde voor het oude DWS in Amsterdam (de club van Rinus Israël) geniet ervan!

Ik ben een gedreven voetbalvader maar normen en waarden en respect voor de ‘scheids’ staan bij mij bovenaan. Mijn ervaring van de laatste tien jaar is dat wedstrijden vaker uit de hand lopen door opgefokte ouders of leiders langs de lijn, dan door de spelertjes zelf. Treurig!

Omdat beide jongens het idee hadden dat ze een stapje hoger konden hebben ze zich vorig jaar mei ingeschreven bij de Talentendag van vv Spijkenisse in samenwerking met Feyenoord. En zie, beide jongens werden aangenomen!

Jannick speelt daar dit seizoen in de JO13 (Jeugd Onder 13) selectie en Nico in de JO11 selectie. Dat is de oude D1 en E1.

Het is voor mij meer rompslomp: vier keer per week naar de training brengen in plaats van twee keer voorheen en het is een aardig stukje rijden naar de nieuwe club, met de Spijkenisserbrug als vast te nemen obstakel.

De beide jongens hebben dus een behoorlijke stap gemaakt. Waar Jannick vorig jaar nog derde klasse speelde bij Meeuwenplaat is het nu bij vv Spijkenisse tweede divisie. Dat is vijf treetjes hoger.

Afgelopen zaterdag stonden twee wedstrijden op het programma. Jannick moest thuis tegen HBS (eerste competitiewedstrijd JO13), Nico uit tegen Rhoon (tweede wedstrijd JO11, de eerste was gewonnen). Eerst zet ik Jannick af op de club, dan rij ik snel met Nico naar Rhoon.

Nico’s team begint goed tegen de fysiek wat grotere jongens van Rhoon. We gaan rusten met een 1-3 voorsprong, mede dankzij een goal van Nico. Maar na de rust keren de jongens van Rhoon de kansen. Ze voeren de druk op, onze verdediging twijfelt, Nico valt uit na een (onbedoelde) trap op de enkel, uiteindelijk verliezen we nipt met 5-4.

Balen natuurlijk, maar ons spel in de eerste helft was prima. De jongens van vv Rhoon JO11-1 verdienen een compliment voor het getoonde doorzettingsvermogen, waardoor ze op het laatste moment de wedstrijd in hun voordeel beslisten. Ook dat is voetbal!

Vervolgens is het snel terug rijden naar het terrein van vv Spijkenisse. Ik had gehoopt het staartje van Jannick’s wedstrijd mee te nemen, maar dat lukt nét niet. We horen van de trotse Jannick dat zijn team heeft gewonnen met 6-2 van HBS en dat hij vier keer scoorde, waaronder één ‘wereldgoal’.

We hebben deze zaterdag nog een mooie afsluiter. Het team van Nico is gevraagd om het veld op te komen als begeleidingsspelertjes bij de wedstrijd van het eerste van vv Spijkenisse tegen Smitshoek, een regioderby. De jongens vinden het prachtig dat ze onder luide muziek en toejuichingen het veld op mogen lopen met de grote mannen. Daarna krijgen ze een patatje in de kantine en mogen de wedstrijd bekijken. Hoewel Spijkenisse het beste van het spel heeft in de regioderby wordt het uiteindelijk 1-1.

Het is al bijna vijf uur ’s middags als we eindelijk thuiskomen van weer een prachtige en meeslepende voetbalzaterdag, dankzij de vele clubvrijwilligers die dit festijn telkens mogelijk maken. Hulde voor deze mensen! En dan moet deze voetbalvader nog de boodschappen doen. Ook dit zal wel herkenbaar zijn voor veel lezers.