“Awel. Dat worden dan kleine stukskes”
Op een zwaar bewolkte decembermiddag in 1971 waren zo'n duizend mensen samengestroomd op de Cockerill Yards Hoboken in Antwerpen. Zij waren de gast van de nog in Rotterdam gevestigde Holland- Amerika Lijn om de doop mee te maken van de Bilderdyk.
De Bilderdyk was niet zo maar een schip, maar in het voetspoor van de in die tijd oprukkende containers hees dit schip van 43.000 ton 83 al voorgeladen lichters aan boord. De lichters konden per stuk elk 375 ton vervoeren. De bedoeling was te lossen in grote havens zoals Rotterdam en dan als sleep varend naar de bestemming koersen.
Het werden LASH-schepen genoemd. In het Engels Lighter Aboard Ship . Er waren nog nauwelijks containerterminals in de havens en deze vorm van transport werd als een oplossing gezien voor de congestie en lange wachhtijden in de havens.
Ik ontleen deze feiten aan het blad HALLO. Het zeer lezenswaardige blad van de in Rotterdam gevestigde vereniging van huidig en voormalig personeel van de Holland- Amerika Lijn.
De reden was dat ik, toen haven – en scheepvaart redacteur van de Rotterdamse editie van Het Vrije Volk, er ook bij was.
De “Lijn”zoals de opvarenden nog steeds hun rederij liefkozend noemen was altijd een goede gastheer. Ook toen in Antwerpen vloeide de champagne niet alleen rijkelijk, maar ook de bijbehorende hapjes waren dik in orde.De eveneens aanwezige Vlaamse collega's keken toch wat speurend rond. Op zoek naar iets.
Na een korte tijd vroeg zo'n Vlaamse collega aan mij:,, Weet u of er nog enveloppe komt met een vergoeding van onze reis en verblijfskosten. ” ,,Ik denk het niet”, zei ik. In Nederland betalen de kranten dat zelf. “
Het antwoord was kort.,,Awel. Dan worden het kleine stukskes...”
.gif)
