Berlijn 2016

23 december 2016 door Jana Beranová

Ik wilde met je dansen, je hand vasthouden,
wilde dat we ons verborgen voelen, maar
de kerst kwam met omver gereden bomen,

omgevallen stallen. Ik heb jouw wensen
begraven in de takken, mijn wensen als een
allerlaatste pil onder mijn tong gelegd voor

mochten ze me komen halen om me het hoofd
af te hakken. Het was reddeloos, dat mateloze,
achteloze doden. Maar ik ben niet bang,

al vallen ze mijn intiemste binnen aan. De taal
die ik praat is niet de taal van haat. Ik ben een
reiger in het midden van een opgebroken straat.

Jana Beranová