Sollicitatieplicht afschaffen na 40 dienstjaren!
Auteur Theo Jongedijk (65) probeert met zijn boek over werkloosheid ‘U past WEL/NIET in het profiel’ vlak voor de Tweede Kamerverkiezingen op 15 maart politieke partijen specifiek te laten ingaan op wat hij het grootste probleem noemt: de werkzoekenden boven de 50 jaar die soms in de bijstand raken. In januari waren er bijna 180.000 werklozen van boven de 50 jaar. Foto: De voorkant van het boek van Theo Jongedijk (Bron foto: PR)
Vrijwel alle politieke partijen hebben een belangrijk verkiezingsprogramma gericht op tegengaan van de werkloosheid. Maar niemand gaat specifiek in op de vragen die Jongedijk stelt. Hij is bijvoorbeeld een groot voorstander van het vervallen van de sollicitatieplicht boven de 50 jaar als werkloze werknemers 40 dienstjaren in welk beroep ook hebben gehad.
De regio Rotterdam speelt een grote rol in het boek van Jongedijk. Niet alleen de hoofdmoot vormt de ambassadeur John de Wolf van 50-plus werklozen maar ook Jongedijk zelf die na een lang dienstverband van 38 jaar als verslaggever bij het Telegraaf-concern op 62-jarige leeftijd in goed overleg werd ontslagen als verslaggever van dagblad De Telegraaf na opheffing van het kantoor in Rotterdam. Zijn laatste werkdag in vaste dienst was 31 december 2013. ,,Helemáál nog niet uitgeblust. Nog vol ideeën en werklust.’’
Hij geeft aan bijna alle baantjes op zijn niveau te willen nemen als het hem maar uitkomt. Die positieve instelling heeft wél zijn grenzen, zo blijkt uit zijn verhaal. ,,Ben je ouder dan vijftig jaar dan is het extra moeilijk om weer aan de slag te komen. Als je dat tenminste nog wilt. Er zijn werklozen die na tientallen jaren in het arbeidsproces het helemaal hebben gehad met baan en baas. Het is nu nog een taboe om dat uit te spreken.’’
Jongedijk pleit voor een eerlijke intake bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV). ,,Wie niet meer wil, moet dit kunnen zeggen. Alle energie kan dan worden gestoken in het bemiddelen van degenen die nog wel graag werken. Stoppen dus met het ‘sollicitatietheater’ van vier verplichte activiteiten per maand als er geen arbeidspuf meer is. Dat geeft het UWV lucht en bezorgt werkgevers opluchting.’’
Voordeel volgens hem: bedrijven worden dan niet meer lastiggevallen door niet-serieuze sollicitanten die alleen maar uit zijn op het veiligstellen van de uitkering. Deze verplichte werkzoekenden kunnen zich vervolgens storten op vrijwilligerswerk of andere niet gehonoreerde nuttige (zorg)taken.
Voor anonieme sollicitaties, zonder criteria voor leeftijd, afkomst en geslacht, breekt hij ook een lans. ,,Bij een sollicitatie zou het moeten gaan om wat je kunt, pas in tweede instantie om wie je bent. Echte gelijke kansen voor mensen met vergelijkbare capaciteiten.’’
De auteur ervoer de gebreken aan den lijve bij een twintigtal afwijzingen bij het verzoek van het UWW te solliciteren onder zijn capaciteiten. Hij wilde boos worden over een dwingende vraag om ver beneden zijn niveau taxichauffeur te worden. Koos voor het enige wapen waarover hij beschikt: zijn pen. Vandaar ook zijn boek.
Hij stelt daarin filosofisch: ,,Waar geen werk meer is, is geen werk. Laat duidelijk zijn, querulanten verdienen empathie noch sympathie.’’
Jongedijk haalt uiteraard in het algemeen uit naar werkgevers. ,,Boven de zestig - en al veel jonger - ben je gewoon te oud. Niet omdat we op die leeftijd fysiek en geestelijk op zouden zijn. Helemaal niet. Werkgevers zijn kortzichtig. Ze willen je niet meer. En daar hebben ze een doorzichtig pseudoniem voor: u past niet in het profiel.’’ Foto hiernaast: De auteur Theo Jongedijk in zijn auto. (Bron foto: PR)
De sollicitatieplicht noemt hij één groot circus en iedereen doet er aan mee. Maandelijks wordt er volgens hem door honderdduizenden werklozen een gigantische berg aan sollicitaties verstuurd. ,,We willen immers onze uitkering veiligstellen. Het is letterlijk voor wat, hoort wat. Werkgevers moeten zich een weg banen door het gigantische aanbod. Het standaardantwoord voor mannen met een niet-Nederlandse achter- of voornaam ligt al klaar, evenals voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd die hebben aangegeven wel een partner maar nog geen kinderen te hebben en voor werklozen ouder dan een jaar of vijftig.’’ Vandaar ook de titel van zijn boek: U past WEL/NIET in het profiel.
Het boek is een persoonlijke belevenis geworden van deze goedwillende ex-Telegraaf-verslaggever. Maar of zijn voorstellen allemaal haalbaar zijn, valt te betwijfelen. Zelf geeft hij ook aan dat sommige situaties onontkoombaar zijn. Zoals de benoeming van John de Wolf (ook ouder dan vijftig) die enkele politici en hun ambtenaren hebben bedongen. ,,Dat er een ambassadeursfunctie te vergeven was, wist ik niet. Nergens gehoord of gelezen. Ook nog gehonoreerd. Ik zou best John de Wolf willen zijn.’’
Wat er met de WW-uitkering moet gebeuren geeft Jongedijk in zijn boek niet aan. Moeten ze terug naar een bijstandsuitkering als men niet meer wil solliciteren? Durft een politieke partij bij de komende verkiezingen die stelling aan?
Opvallend in het boek is de uitspraak van Rob Slagmolen van de werkgeversorganisatie VNO-NCW/MKB, secretaris arbeidsmarkt: ,,Gemiddeld zijn zestigjarigen bovendien niet productiever dan 29-jarigen, maar vanwege hun langdurig dienstverband wel duurder.’’
Dat is dus een van de kernen waarom 50-plussers moeilijk aan de bak komen. Slagmolen: ,,Van groot belang is dat mensen zich blijven ontwikkelen, blijven leren en werken aan hun duurzame inzetbaarheid. Ik vang signalen op dat dit thema in aanloop naar de verkiezingen voor een nieuwe Tweede Kamer in maart 2017 een rol gaat spelen’.
Scholing, bijscholing en opleiding dus. Plus het genoegen nemen op oudere leeftijd met een lager inkomen. Minimumloon of -uitkering?
Het boek ‘U past WEL/NIET in het profiel’ is uitgegeven in eigen beheer door Theo Jongedijk. Het is onder meer te koop als e-boek voor €5,51 bij o.a. Bol.com, www.mijnmanagementboek.nl, e-readers Kobo en diverse boekhandels. Het is ook als ouderwetse papieren versie te krijgen voor €23.50.
-20090804-S.JPG)
.gif)
