Emotioneel eerbetoon voor Zeeuwse 'Zwarte Duivel' Bram Meerman

08 november 2017 door Hennie van der Zouw

(Samengesteld door Hennie van der Zouw)

Het Rotterdamse deel van het Korps Mariniers heeft afgelopen zaterdagmiddag 4 november in het centrum van Rotterdam een opvallend eerbetoon gebracht aan een onlangs overleden marinier, welke in mei 1940 samen met andere militairen de Rotterdamse bruggen probeerde te beschermen tegen de binnendringende Duitse troepen. Tijdens deze emotionele militaire ceremonie is deze zaterdagmiddag de as van 'Zwarte Duivel' Bram Meerman uitgestrooid in de Nieuwe Maas.

De in Vlissingen geboren en in Arnemuiden opgegroeide Bram Meerman was onderdeel van de 'Zwarte Duivels', een groep mariniers, die tijdens de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog de Rotterdamse bruggen probeerde te beschermen tegen de Duitsers.

Bram Meerman was in 1940 nog geen ‘echte’ marinier, maar marinier-in-opleiding. De Duitsers gaven deze mariniers, die vochten in zwarte jassen, na de strijd om Rotterdam de bijnaam 'Zwarte Duivels'. Meerman overleefde de strijd en overleed enkele maanden terug op 16 mei 2017. Hij was een van de laatste nog levende mariniers, die in Rotterdam had gevochten. Zijn familie vroeg om uitstrooiing van de as, met medewerking van het korps. Het is voor het eerst dat uitstrooiing van as van een overleden marinier op deze manier is gebeurd. De eerste voorbereidingen voor deze uitstrooiing werden zaterdagochtend al getroffen. De verstrooiing van de as vond plaats tussen 14.00 en 14.30 uur bij de Willemsbrug.

Tijdens de ceremonie werd de as van deze Vlissinger uitgestrooid over de Nieuwe Maas. Voor familie en genodigden was een ponton geplaatst in de buurt van de uitstrooiing. Het publiek kon de ceremonie volgen vanaf de Maaskade en de Boompjes.

In een onderzoeksartikel van journalist Sander Grip staat dat Meerman in 1919 geboren is in Vlissingen en dat hij opgroeide in Arnemuiden, waar zijn vader als visser op een botter werkte. Citaat uit het artikel: "Het was een bar slechte tijd, mijn vader verdiende het zout in de pap niet. Werk was er niet. Ja ik kon de zee op, net als mijn vader, maar ik werd zeeziek van het schommelen en de putlucht van die garnalen. Ik liep met mijn ziel onder mijn arm in het dorp. Toen heb ik maar gesolliciteerd bij de mariniers. Je had nog geen dienstplicht bij de mariniers, je werd beroeps. Het was een manier om van de straat te zijn."

Het was een indrukwekkende ceremonie, waarbij menig traantje is gelaten.

‘Gone But Not Forgotten’ stond geschreven op één van de vijf roeiboten van de Dutch Marines Rowing Challenge, waarin zonen Rob en Bram Meerman met de as van hun vader naar de plek voeren, waar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog onder de Maasbruggen vocht tegen de Duitse invaller.

Liefst vijf dagen wist Meerman, samen met een groepje van dertig mariniers, de Duitsers de doortocht naar de noordzijde van de Maasstad te belemmeren. Zoveel weerstand had de bezetter in de invasietijd nog niet gehad. Als respect voor die dappere strijders in hun zwarte jassen en nog zwarter door het roet van de brug waar ze onder lagen, verzonnen ze de geuzennaam: ‘Die Schwarzen Teufels’, ofwel de Zwarte Duivels.

Met het overlijden van Abraham Meerman verliest Nederland zijn laatste in Nederland woonachtige Zwarte Duivel. Eén persoon uit dat groepje heldhaftige strijders is nog in leven, maar woont sinds jaar en dag in Canada. ,,met de as verstrooiing van Abraham Meerman gedenken we ook vele collega’s, die hier het leven lieten”, aldus commandant Jan Ten Hove van het Korps Mariniers in zijn speech op de kade van het Noordereiland gadegeslagen door de complete familie Meerman, vrienden en een tweehonderd tal Rotterdammers, waarvan sommigen het niet droog hielden.

Na de woorden van Jan Ten Hove, commandant van het Korps Mariniers in de Rotterdamse van Ghent Kazerne en het indrukwekkende trompetgeschal van ‘The Last Post’, opent Bram Meerman junior de koker met de as van zijn vader en strooit het uit in de Nieuwe Maas. Broer Rob gooit de steen met het crematienummer er achteraan. Als ook een rozenkrans in het koude water drijft en groenwit Bengaals vuurwerk vanaf de Willemsbrug te zien is, roeit het gezelschap terug naar de noordkade. ,,Kippenvel. Echt kippenvel,” aldus de geëmotioneerde broers Meerman na afloop van de ceremonie. ,,Als onze vader dit geweten had, dan zou hij apetrots zijn.”