Bloemhof

De toch al door veel zegeningen van de gemeente getroffen wijk Bloemhof gaat een nieuwe ramp tegemoet. In 2040 moet de totale riolering worden vervangen. Dat gaat met een ophoging van de verzakte straten gepaard. Daarvoor dienen eerst de woningen te worden aangepakt. Eigenaars – particulieren en woningcorporaties draaien zelf op voor de kosten van een vernieuwde en hogere fundering . Dat kan oplopen tot een ton per pand
De betrokkenen zullen nu wel van allerlei wijsneuzen te horen krijgen dat ze het al láng aan hadden kunnen zien komen. Bloemhof is een eeuw geleden uit de grond gestampt voor migranten uit Brabant en Zeeland die in groten getale voor het werk naar Rotterdam kwamen. Een belangrijk gedeelte van de huizen is niet onderheid. Het andere gedeelte staat op houten palen. De tand des tijds heeft zijn werk gedaan. Er is destijds nogal op de goedkoopte gebouwd. Dat komt nu tot uiting.
Bloemhof is nog steeds een migrantenwijk. Er wonen meer dan honderd nationaliteiten. De meeste mensen hebben er weinig te makken ondanks de pogingen van de gemeente door gentrification de armste bewoners weg te jagen. Je krijgt er bovendien geen woonvergunning als je geen werk hebt en niet minstens zes jaar in Rotterdam woont. Deze vorm van rechtse social engineering heeft uiteraard weinig vruchten afgeworpen. En nu blijken de huizenkopers – de helft van de inwoners – ook nog eens financieel geruïneerd.
Kijk maar eens wat er met kleine woningbezitters gebeurt. Die moeten tussen nu en 2040 misschien wel een ton ophoesten voor funderingsherstel. Verkopen is geen optie want wie na de mededeling van de gemeente nog vastgoed koopt in Bloemhof, is hartstikke gek. Voor die huizen daar krijg je ondanks alle woningnood hoogstens nog een bodemprijs. De huidige eigenaren zitten dus muurvast.
De gemeente heeft aangekondigd dat ze in overleg wil gaan over mogelijkheden het funderingsherstel te financieren. Dat zal dan op zijn best in het huidige tijdsgewricht resulteren in extra hypotheken met een soort gemeentegarantie. Dat betekent een stevige verhoging van de woonlasten, ook voor de huurders van de woningcorporatie want hun onderkomen wordt immers structureel verbeterd.
Zo worden mensen vermorzeld door de wetten van de markt en het kapitalisme nadat ze eerst met de rug tegen de muur zijn geduwd. Zij waren het niet die Dilan Yesilgöz voor ogen had toen zij zo roerend oreerde over de hardwerkende Nederlanders in de knel.