Koerdische PKK-leider Öcalan roept op tot vrede en democratische samenleving (volledige tekst)

"De PKK is ontstaan in de 20e eeuw, in een van de gewelddadigste tijdperken in de geschiedenis van de mensheid, te midden van twee wereldoorlogen, onder de schaduw van het reële socialisme en de Koude Oorlog. De volledige ontkenning van de Koerdische identiteit en de beperkingen op fundamentele rechten en vrijheden – met name de vrijheid van meningsuiting – speelden een cruciale rol in haar ontstaan en ontwikkeling.​

De PKK heeft altijd geopereerd onder de zware realiteiten van de 20e eeuw en het systeem van het reële socialisme, wat bepalend was voor haar theorie, programma, strategie en tactieken. In de jaren 90, met de ineenstorting van het reële socialisme door interne dynamiek, het afbrokkelen van de ontkenning van de Koerdische identiteit in het land en verbeteringen in de vrijheid van meningsuiting, verloor de PKK haar oorspronkelijke betekenis. Dit leidde tot overmatige herhaling en maakte ontbinding onvermijdelijk, net als bij soortgelijke bewegingen. ​

Gedurende meer dan duizend jaar waren de betrekkingen tussen Turken en Koerden gebaseerd op wederzijdse samenwerking en alliantie. Beide volkeren vonden het noodzakelijk om in deze vrijwillige samenwerking te blijven om te overleven tegen hegemoniale machten. ​

De afgelopen tweehonderd jaar van kapitalistische moderniteit waren er juist op gericht deze alliantie te breken. Bepaalde krachten hebben, in lijn met hun klassenbelangen, een sleutelrol gespeeld in het bevorderen van deze breuk. Met monistische interpretaties van de republiek is dit proces versneld. De voornaamste taak nu is om de historische relatie, die uiterst fragiel is geworden, opnieuw vorm te geven met een geest van broederschap en respect voor overtuigingen. ​

De noodzaak van een democratische samenleving is onvermijdelijk. De PKK, de langst bestaande en meest omvangrijke opstand en gewapende beweging in de geschiedenis van de republiek, vond een sociale basis en steun vooral omdat de kanalen van de democratische politiek waren afgesloten. ​

Radicale nationalistische afsplitsingen – zoals een aparte natiestaat, federatie, bestuurlijke autonomie of culturele oplossingen – beantwoorden niet aan de historische sociologie van de samenleving. ​

Respect voor identiteiten, vrije zelfexpressie en de democratische zelforganisatie van alle groepen binnen de samenleving op basis van hun eigen sociaaleconomische en politieke structuren, zijn alleen mogelijk binnen een democratische samenleving en politieke ruimte.​

De tweede eeuw van de republiek kan alleen duurzame en broederlijke continuïteit waarborgen als zij wordt bekroond met democratie. Er is geen alternatief voor democratie in de zoektocht naar een stabiel politiek systeem. Democratische consensus is de essentiële weg voorwaarts.​

De taal van een tijdperk van vrede en democratische samenleving moet worden ontwikkeld in overeenstemming met deze werkelijkheid.​

De oproep van de heer Devlet Bahçeli, samen met de uitgesproken wil van de heer president en de positieve reacties van andere politieke partijen op deze bekende oproep, hebben een klimaat gecreëerd waarin ik een oproep doe tot ontwapening. Ik neem de historische verantwoordelijkheid voor deze oproep op mij.​

Zoals bij elke moderne gemeenschap en partij die niet met geweld is vernietigd, moet er een congres worden bijeengeroepen om zich vrijwillig te integreren in de staat en de samenleving, en een besluit nemen: alle groeperingen moeten hun wapens neerleggen en de PKK moet zichzelf ontbinden.​

Ik groet allen die geloven in co-existentie en die uitkijken naar mijn oproep.​

25 februari 2025
Abdullah Öcalan"