Poëziepathologie

Dichters bestaan
en alsof dat nog niet erg genoeg is
ook nog in soorten en maten
intellectuelen en verloren zielen
ijdeltuiten en huilebalken
rijmelaars en psychopaten
soms al dwarsgebakken in de
moederschoot
meestal ruzie met het leven
altijd ruzie met de dood
maar nu ik deze treurnis lees
moet ik tot mijn spijt bekennen
dat ik in iedere categorie
wel iets van mezelf herken
hier is maar één conclusie
mogelijk
ik vrees dat ik een dichter ben