'Me, Maryam, The Children And 26 Others' deed grens fictie en realiteit vervagen

Een jaar geleden in première, maar belangrijk genoeg om opnieuw aan te refereren: Wat gebeurt er als de grenzen tussen fictiefilm en realiteit vervagen?
Een dan niet alleen op het scherm, maar ook tijdens het filmmaken zelf. In Fiction & Reality – Vice Versa spraken we met Farshad Hashemi, actrice en hospita Mahboube Gholami en cameraman Davood Malik Hosseini over de gelaagdheden van hun low budget, onvolprezen film Me, Maryam, the Children, and 26 Others .
Genomineerd voor de Tiger Competition en in première op het 53e International Film Festival Rotterdam (IFFR) in 2024, is Hashemi’s film een geslaagd en knap filmisch experiment, waarin de grens tussen documentair realisme en fictie vervaagt. De film, opgenomen in Iran, mede dankzij het low budget karakter onder de radar, weeft een Tsjechoviaans tableau. Een Iraans Kammerspiel waarin het maken van de film en zijn protagonisten, door het verhaal van de oorspronkelijke beoogde film heenloopt. Zoals bij Tsjechov zegeviert niet de complexiteit, maar de intimiteit en de emotie.
In dit korte maar exclusieve filmgesprek scheren interviewer en het kernteam van de film langs het unieke productieproces van hun film. Langs de specifieke uitdaging van deze film en komt de rol ter sprake van Mahboube Gholami. Die evolueerde in werkelijkheid van hospita tot actrice, enigszins parallel aan de film zelf die van korte film naar feature evolueerde. Zij bepaalt samen met haar huurders, regisseur, hoofdrolspeler Hashemi, het weefsel van de film. Ondertussen speelt de cinematografie van Hosseini een cruciale rol bij het creëren van de beeldtaal van de film.
Als korte film onderzoekt Fiction & Reality – Vice Versa de aard en het ontstaan van de subtiele balans op de grens van waarheid en fictie die deze jonge Iraanse film maar die ook de bredere hedendaagse Iraanse cinema zo overtuigend kan maken.