Het college van de holle vaten
Het college verwordt steeds meer tot een Rotterdamse afspiegeling van het kabinet Schoof. Of omgekeerd. Veel woorden, weinig daden mag gelden als het motto maar als er duidelijkheid geschapen moet worden en een inhoudelijk verhaal verteld, dán geeft men niet thuis. Het is het college van de holle vaten.
Dat kwam afgelopen donderdag voor de zoveelste maal tot uiting toen de oppositie in de raadzaal hom of kuit wilde over het aftreden van wethouder Natasha Mohamed- Hoesein van armoedebeleid.
Waarom ze er zo plotseling de brui aan gaf, blijkt op geen enkele wijze uit haar ontslagbrief. Lees zelf maar:
'Hierbij deel ik u mee dat ik per 2 januari 2025 ontslag neem als wethouder. Op 28 september 2023 heb ik de verantwoordelijkheid van wethouder Armoedebestrijding, Schuldhulpverlening en Taal op mij genomen. Ik heb dit eervolle ambt nu een jaar en drie maanden met gepaste trots mogen uitvoeren. In de afgelopen periode zijn grote lijnen uitgezet in de veranderopgaven bij de gemeentelijke organisatie, zoals bij de Kredietbank en het Expertise Team Financiën en bij de uitvoering van de Brede Ondersteuning van de Toeslagen gedupeerden. Langzamerhand beginnen de eerste resultaten hiervan zichtbaar te worden. Met het verhogen van de subsidieplafonds, recent met 1 miljoen euro, vanuit de portefeuille Armoedebestrijding is ook mijn duidelijke inzet op het vergroten van de invloed van kleine initiatieven, de parels, in de stad tastbaar. De afgelopen periode heb ik mij beraden op mijn rol als wethouder en de toekomstige invulling daarvan. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik het streven om rechtvaardigheid het beste kan voortzetten vanuit een andere rol en het daarom goed is om de functie over te dragen. In overleg met de fractie doe ik dit met de overtuiging dat de beoogd opvolger het algemeen belang van de Rotterdammer zal blijven dienen en de inzet op elk van deze portefeuilles onverminderd doorgaat. Graag bedank ik uw raad, het college, de ambtenaren en alle Rotterdammers voor de samenwerking. Het was een eer Rotterdam te mogen dienen.'
Aanvankelijk dacht ik dat deze wethouder van DENK de hardvochtigheid van het beleid niet langer trok maar daarvan blijkt niets. Integendeel Mohamed-Hoesein toont zich trots op het bereikte. Ze wekt de indruk, dat ze een miljoen extra wist te regelen voor de Rotterdamse armen. Ze stoft op de ¨kleine initiatieven¨ die onder haar toezicht tot stand kwamen. Met andere woorden: deze wethouder geeft alleen maar redenen om niet af te treden maar om er juist een tandje bij te zetten. Maar nee, ze kan beter vanuit een andere functie rechtvaardigheid bereiken, zo schrijft ze. Een paar dagen terug werd bekend, dat mevrouw Mohamed-Hoesein voor rechter gaat leren. Het was veel logischer geweest als ze eerst haar collegeperiode had afgemaakt.
Veel vragen van de oppositiegingen over wat hier boven beschreven is maar het college reageerde als een zwarte doos die pas weken na de ramp zwaar beschadigd in het wrak is teruggevonden. Er kwam wat tekst uit maar geen informatie over de cruciale vraag: waarom hield mevrouw het niet meer in dit college uit?
Daar kwam op de afgelopen raadsvergadering geen mens achter. En dat terwijl het werk van de afgetreden wethouder voor tien procent van de Rotterdammers - de armen, de slecht behuisden, de daklozen - van wezenlijke betekenis is. Door dit gedrag toont het college diepe minachting voor de gewone Rotterdammers want die worden net zo goed in het ongewisse gelaten.
Het is allemaal van zo´n jammerlijk niveau. Inderdaad: net Schoof en de zijnen.
.gif)
