Ondernemersprijs met wroeging

22 november 2017 door de Redactie
Ondernemersprijs met wroeging

(Door Jim Postma)

Kent u de Rotterdamse Ondernemerswereld? U weet wel die wereld waar de ondernemers bij elkaar komen om gezien te worden, om te netwerken en om met elkaar en aan elkaar prijzen uit te delen. Ja die wereld dus.

Heel wat keren in mijn leven ben ik als persvertegenwoordiger uitgenodigd om van die wereld kennis te nemen. Maar eerlijk gezegd ging ik er altijd met grote tegenzin naar toe, eenvoudig omdat ik mij totaal niet thuis voelde in hun wereld.

Al snel kwam ik tot de conclusie dat zij leefden en werkten in een schijnwereld. Nog net niet die van ‘list en bedrog’, maar zaten er in mijn opinie dicht tegen aan. ‘Popi Jopies’ met hun ‘viezetheekaartjes’, draaikonten (netwerken), verkleed in apenpakkies als narren of in deftige manteljurkjes (meestal sexy), maar waarvan je de ware gezichten achter die maskerade nooit te zien krijgt. En lachen dat ze doen, lachen onder elkaar.


Nu lijkt het net of ik iets heb tegen ondernemers. Nee, integendeel. Voor goede en oprechte ondernemers heb ik respect. Maar niet als ze allemaal bij elkaar komen in die wereld van glitter en glamour.

Persoonlijk voel ik mij meer thuis in mijn bruine kroegenwereld (de kroeg is mijn kerk, weet u wel). En in het aanverwante kunstenaarswereldje met alle feestartikelen en feestneuzen daar om heen. Ook in zekere zin een schijnwereldje, maar dan ietsje meer open. (Bron foto hieronder: ICT Waarborg Awards)

‘Feestelijke proeverij’
Zojuist ontving ik van de ondernemers van VNO-NCW een persbericht (zie elders op deze pagina) ) over een ‘feestelijke proeverij’ bij Sligro Rotterdam in de Spaanse Polder. Het ging hier om 200 Rotterdamse ondernemers uit de regio die bij de Sligro door de vernieuwde horeca groothandel werden geleid. Daar ben ik dus vanzelfsprekend gelukkig niet zelf bij geweest (zo krijgt deze krant dus nooit advertenties!).

In het persbericht van VNO-NCW stond nog vermeld dat de Nieuwe Held 2017 (een soort van Ondernemer van het Jaar) op de Eindejaarsbijeenkomst in het stadhuis op 13 december bekend wordt gemaakt. Ben reuze benieuwd!

Beseft deze Ondernemerswereld eigenlijk, dat er nog een heel andere wereld bestaat van mensen die nooit en te nimmer bij hen in ‘the picture’ komen? Die, in zekere zin, ook ondernemers zijn of zzp’ers, die op hun eigen manier aan de weg timmeren. Zoals bijvoorbeeld de mannen en vrouwen die met hun bakfietsen dagelijks langs de straten rijden om bij vuilcontainers waardevolle spullen op te halen. Zoals diverse metalen (recycling) en verder ‘alles van waarde dat weerloos is’. En na een dag vol geladen met hun buit thuis komen tegen een inkoopprijs van ‘nul komma nul’!

Daar kunnen dus de ondernemers van VNO-NCW dus nog wat van leren c.q. een voorbeeld aan nemen. Want wie van hen kan vandaag de dag nog inkopen tegen nul kosten?! Alleen daarvoor al zou deze gerenommeerde ondernemersorganisatie een andere prijs kunnen verzinnen, zoals bijvoorbeeld een ‘Aanmoedigingsprijs’. (Bron foto hieronder: Straatjournaal)

Straatkrantvrouwtje
Toen jaren geleden het weer zo ver was om ‘de Ondernemer van het Jaar’ te kiezen (het werd uiteindelijk welverdiend ‘Het Kookpunt’), moest ik automatisch terugdenken aan dat slecht verzorgde vrouwtje aan de achterkant van het Centraal Station. Zij stond daar dagelijks in haar eeuwige groene smoezelige jasje in weer en wind de Straatkrant te verkopen. Totdat de donkere dagen voor de Kerst weer aanbraken (net zoals nu weer).

Ineens stond zij daar met vrolijke gekleurde ansichtkaarten die zij voor een gulden per stuk verkocht of een setje van vijf voor twee een halve gulden. Als zoete broodjes vlogen zij uit haar handen via de reizigersmassa van het Centraal Station. Uiteraard kocht ook ik met veel plezier zo’n setje van haar en raakte daardoor met haar in gesprek. Vanaf een afstand kon je al zien dat zij junk was, getekend door het leven en slechts veertig jaar oud.

Later ontdekte ik in de stad bij diverse horecagelegenheden dat zij (haar naam heb ik helaas nooit durven vragen) aldaar de ansichtkaarten gescoord had tegen eveneens een inkoopprijs van ‘nul komma nul!’ En toen ging bij mij het lichtje op van ‘de Ondernemer van het Jaar’ . Ik vond namelijk haar ondernemerschap zo voortreffelijk dat ik haar persoonlijk ging voordragen voor deze prestigieuze prijs in onze stad. Hoewel ik natuurlijk in mijn hart wist dat zij daarvoor geen schijn van kans zou maken. Maar alleen de gedachte al vervulde mij met vreugde.

Immers, hoewel zij zeer waarschijnlijk kansloos zou zijn, toch zou zij dan, al was het maar voor even, een dagje of zo in een totaal andere wereld belanden. Ja, zeker, in die schijnwereld dus. Maar niettemin zou zij dan onder een gezellig hapje en drankje even uit haar eigen wereldje bevrijd worden. Een wereld van ‘losers’ met de daarbij behorende armoede.

Mijn voordracht is er vanwege mijn eigen ‘drukke wereldje’ nooit gekomen. En opeens was zij uit deze wereld verdwenen. Waarschijnlijk via de bekende ‘overdosis’.

Om haar niet die ene kans te hebben gegeven in haar korte, kommervolle leventje, daar heb ik nu nog steeds wroeging over.

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.