Beelddicht: Marc Chagall - 'The Poet Reclining'

Zijn hoofd ligt in het gras gerold
als van een guillotineblok /
Een dennenboom slaat twaalf uur
Daaronder graast een paard, sneeuwwit
Alsook een (spokig) varkentje
Wij schrijven 1915
En hij is zo uitgestrekt, de dichter
zo uitgestrekt…
Zijn lak-
schoenen raken vast nog aan ’t front
Zie, hoe in z’n slaap
z’n marmeren hand gaat naar z’n keel
een wurggebaar!
Hij droomt! Hij droomt de waarheid:
Een gillen, wit als een f r o n t-
chirurgenhandschoen. Maar wie luistert?
Wat is er stiller dan dit cadavre exquis
liggend aan gene zijde van de Maas
in zijn tuniek , grauw als een vuilnis-
zak, log en bebloed
stinkend naar ontbinding
de menigte in Londen, op Trafalgar Square
juichend
doodstil, op foto’s
sepia
om de gelogen
vrede
van Wapenstilstandsdag?