Politie verliest door eigen toedoen steeds meer respect
Het is aan de alerte onderzoeksredactie van de NRC te danken en niet aan een doortastende leiding of een kritische politiek dat de crisis bij de Rotterdamse politie niet meer met de mantel der liefde kan worden bedekt.
Het helaas naar Amsterdam verhuisde dagblad onthulde hoe in dat blauwe fort naast het Stadhuis racisme, pesterijen en geweld nog steeds schering en inslag zijn. De dienders gaan zich bovendien vaak genoeg te buiten aan excessief geweld, bijvoorbeeld tegen onwillig uitgaanspubliek. De klokkenluiders zitten ziek thuis of hebben de politie inmiddels verlaten. CommissarisFred Westerbeke stamelt op de televisie en tijdens interviews allerlei clichés, die hij overduidelijk op een cursus crisiscommunicatie heeft geleerd. Ze gaan bij de prinsemarij méér met elkaar lullen want dit is niet hoe het moet, valt uit zijn woorden op te maken, en er komt heus een cultuurverandering aan.
Het publiek hoort dit soort taal al bijna een decennium. Er is dus weinig kans dat er op korte termijn iets verandert. Zeker met het huidige kabinet en een nieuwe burgemeester, die – slecht teken – de speechwriter van Rutte heeft ingehuurd om voortaan langs de oevers van de Maas háár welsprekendheid vorm te geven. Het is duidelijk: ook in de toekomst zal men op de Coolsingel blijven proberen de gaatjes met praatjes te vullen. De bezem blijft ongebruikt tegen de muur staan. Die wordt echt nergens doorheen gehaald.
Gezagsverlies
Dat is gevaarlijk. Een gewelddadige en racistische politiemacht verliest overal gezag en aanzien, maar meer nog in onze zo diverse stad. Op deze manier verliest het publiek elk respect voor de dienders. Die zijndan niet langer de beschermers van de burgerij maar een van de uiteenlopende machtsfactoren in buurten en wijken:naast lokale bendes en criminele netwerken. De burger die beducht is voor zijn hachje, probeert al deze formaties te mijden. Het voordeel van dienders is dat zij een uniform dragen.Je ziet ze vanaf een afstandje aan komen. Dan kun je meestal wel de benen nemen. Met de Sigue Sigue Sputniks (Filipijnen) of de Mara Salvatruche (Midden-Amerika) is dat niet het geval al dragen ze wel specifieke tatoeages.
Overdreven?
Nu zegt U natuurlijk dat ik schromelijk overdrijf of van kwade wil ben. Hoe durf ik ons Rotterdam te vergelijken met Manila of San Pedro Sula? Toch ligt een dergelijke toekomst ook voor ons in het verschiet, zoals blijkt uit de toenemende macht van drugsbendes tot in de haarvaten van de Rotterdamse wijken, uit de bomaanslagen, uit het feit dat de autoriteiten nog steeds de vinger niet krijgen achter de massale handel en doorvoer van verdovende middelen. Ze komen op dit gebied niet verder dan handhaving by speech.
De staatsmacht erodeert en een racistisch overkomende politie, die gewelddadig is tegen de verkeerden, draagt daar alleen maar aan bij.
Als er nog behoefte is aan het uitroepen van een crisis, begin dan bij de politie en niet bij de asielzoekers.
hanvanderhorst[at]vandaagenmorgen[dot] nl
.gif)
