De gele plakkertjes van de democratie in Delfshaven
Op de ramen van mijn stamcafé Steijn hingen papiertjes waarin klanten werden opgeroepen naar een bijeenkomst te komen waar het al of niet sluiten van extra terrassen onderwerp van gesprek zou zijn.
Bij Steijn zit ik graag op het terras om met vriendinnen en vrienden uit de buurt een praatje te maken of ik kijk er binnen op het grote scherm naar Feyenoord. Wordt er door mijn club gescoord, dan brengt iemand van de bediening mij automatisch een portie bitterballen.
Shitdetector
Ik wilde Bianca en Sien dus met alle plezier met raad en daad bijstaan. Op 2 april werden we om 19.00 uur verwacht in wijkpost West aan het Tidemanplein. Ik kan mijn ogen niet geloven als ik iets te laat binnenloop. Een zaal vol mensen die gele plakkertjes beschrijven om die daarna op langs de muur staande borden te plakken. Je kan kiezen tussen categorieën als dromen, positief en negatief.
Onmiddellijk voel ik nattigheid. Ik vraag een bevriende buurtbewoner wat hier aan de hand is. Hij vertelt dat bewoners hun ideeën over de horeca in Delfshaven op post its mogen schrijven en dat die dan in de gemeentelijke besluitvorming worden meegenomen. “O, schijninspraak” zegt mijn shit detector. Een man, die zegt dat hij de gastheer is, mengt zich in het gesprek. We krijgen gelijk een beetje ruzie. Later hoor ik dat hij van de afdeling vergunningen is.
Aan de orde is het Horecagebiedsplan Delfshaven. Een lange bureaucratische slechte tekst. Aboutaleb knokt al jaren tegen coffeeshops waar vooral softdrugs verkocht worden. Alsof overmatig alcoholgebruik minder kwalijk en verslavend is.
Ze hoopten op een goeie discussie
Veel bewoners die ik spreek en ken zeggen dat ze hele andere verwachtingen van deze bijeenkomst hadden. Ze hoopten op een goede discussie met het wisselen van argumenten. Ik wil weten waar ik mijn mening kwijt kan. “Op die plakkertjes”, zegt iemand van een ingehuurd bureau. “Ja, daar gaan jullie dan vervolgens je kont mee afvegen”, grap ik. “U kan ook een op een met iemand van de organisatie spreken”, zegt een aardige medewerker, wijzend op de gastheer. “Die heb ik al gesproken, maar dat werkte niet echt.”
De baas van het bureau staat me graag te woord. Ik begin met de spreuk ‘Politiek is te belangrijk om alleen aan politici over te laten.’ Dat vindt hij wel leuk. Daarna vertel ik hoe blij ik ben dat café Steijn in de plaats van het Hells Angels-café ‘Out of time’ is gekomen. Over hoe goed die tent gerund wordt. Dat er afgelopen vrijdag nog een overleden buurtbewoner, Martin, werd herdacht. Dat ik er ’s nachts rond sluitingstijd altijd met mijn hond langs loop en dat het in 99 procent van de gevallen rustig is. Ook wijs ik op de lijst met zo’n vijfduizend steunbetuigingen om de zogenaamde ‘overterrassen’ open te houden.
Maar zien...
In een normaal functionerende democratie zouden wensen en meningen van de burgers serieus worden genomen. Met de gele plakkertjes democratie van Delfshaven moeten we nog maar zien hoe en wanneer het afloopt. In Rotterdam bepalen sinds jaar en dag B&W en de gemeenteraad wat er gebeurt. Het afnemend vertrouwen in de politiek en de keuze voor rechtse populisten lijken daar een logisch gevolg van. Ga vooral zo door.
.gif)
