Nieuwe bestuurscultuur? Begin bovenaan met vegen

29 januari 2022 door Ronald Sørensen
Nieuwe bestuurscultuur? Begin bovenaan met vegen
Evenaar, Oosterflank Bld. V&M via G-maps

Mijn vrouw Nel en ik hebben ons opgegeven als kandidaat voor de wijkraden. Een vrij impulsieve daad, die ik pas na de kandidaatstelling goed kan motiveren. Impulsief, omdat wij tot ons besluit kwamen op één dag voor het sluiten van de inschrijving.

Op de algemene vergadering van onze partij kregen we – op anderhalve meter afstand - te horen, dat in onze wijk Oosterflank niemand zich kandidaat had gesteld. “Dat kan toch niet Sör voor de verreweg grootste partij in onze stad” kreeg ik terecht te horen, dus ons besluit was snel genomen.” Regelen jullie de papieren maar?” was mijn antwoord na het horen van de verzuchting.

Toen ik, alweer in een grijs verleden, lid werd van Provinciale Staten begon ik mijn inaugurele rede met een anekdote. Als docent staatsinrichting was één van de moeilijkste vragen die ik mijn leerlingen kon stellen: “Wat doet de provincie?“

In mijn rede stelde ik: “Ik ben o.a. lid geworden om dit bestuurlijk lichaam van binnenuit te leren kennen en om te kijken of haar taak inderdaad makkelijk kan worden overgelaten aan andere organen.” Al een jaar later vertelde ik mijn lichtelijk geïrriteerde collegae, dat ik voldoende bewijs had verzameld en dat ik me in de praktijk aansloot bij een grote partij. Dit om enkele moties op natuurgebied binnen te halen en de restauratie van een mausoleum te bewerkstelligen. Grote partijen kunnen namelijk iets doen, kleintjes niet.

De nieuwe wijkraden zijn een nieuw bestuurlijk fenomeen in onze stad en op papier ziet het er redelijk uit: Nu de praktijk nog. Ik ga het met argusogen volgen, ook omdat ik één van de mensen ben die vanaf dag één de bijl in de wortel van de toenmalige deelgemeenten gezet heeft.  Mijn eventuele lidmaatschap zal me het beste inzicht kunnen geven in het reilen en zeilen van de wijkraden. Ik zal me zeker gaan hard maken voor dépolitiseren. Schoon, heel en veilig zijn thema’s die de partijpolitiek overstijgen. Ik weet precies wat de taak van de gemeenteraad is en zal hen zeker niet in de wielen willen rijden, maar een voet tussen de deur bij mijn eigen partij kan helpen.   

Eén woord doet me een beetje twijfelen, n.l. het woord inspraak. Het hangt er maar vanaf, waar die inspraak terecht komt. Afgelopen periode heeft bijna 49% van de Rotterdamse bevolking geen inspraak gekregen van het huidige college. De partijen die het woord verbinding tijdens de verkiezingscampagne zo gretig gebruikten, sloten direct de verreweg grootste partij uit. Met één zetel verschil vrijwel alle besluiten doorvoeren. Het griezelige aan dit feit is, dat ook de besturende 51% na het tekenen van het coalitieakkoord hun inspraak vrijwel had opgegeven. Het systeem klopt dus niet.

Nou ben ik Fortuynist dus ik kom ook met een oplossing.

De wijkraden zijn misschien de eerste aanzet tot een grondige verandering. Stel dat de voorzitters van de raden ook een zetel in de gemeenteraad zouden krijgen. Iedere wijk is dan vertegenwoordigd en heeft een machtsmiddel. Net iets meer dan inspraak. In feite voeren we dan op lokaal niveau het districtenstelsel in. Iedereen heeft in zijn wijk een aanspreekpunt en het direct gekozen gemeenteraadslid krijgt via de wijkraad advies van de wijkbewoners. Omdat zij/hij als gemeenteraadslid direct toegang bij de wethouders heeft kan zij/hij ook nog iets doen.

Verder een burgemeester en zes wethouders, die openlijk solliciteren naar hun functie b.v.  die van wethouder van financiën. Alle zeven direct gekozen door de bevolking die via de lokale media kennis met de kandidaten heeft kunnen maken. Krijgen we eindelijk wethouders, die kennis van zaken hebben. Die op hun capaciteiten worden geselecteerd in plaats van anciënniteit en dociliteit t.o.v. de partijbonsjes.  

Ander voordeel. Functies op lokaal niveau zijn geen springplank naar een andere betere functie, zoals ook afgelopen periode weer gebeurd is. Je moet de periode waarvoor je gekozen helemaal afmaken, want er staat geen partijgenoot te trappelen om je functie over te nemen !

Het zal wel een utopie blijven, maar wie weet? In Den Haag heeft men de mond vol over nieuw bestuur! Begin lokaal.

Als je een trap wilt schoon maken, moet je op de bovenste trede beginnen met vegen.

Over de columnist

Ronald Sørensen

Ronald Sørensen (Rotterdam,1947) studeerde biologie en geschiedenis en was 32 jaar leraar in het voortgezet onderwijs. Hij is medeoprichter van Leefbaar Rotterdam en was van 2011 tot 2015 lid van de Eerste Kamer. Vanaf 2016 schrijft hij columns voor RV&M.

Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
22 mrt
Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
Haarza(a)kje
09 mrt
Haarza(a)kje
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
06 mrt
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
Roodkapje voor komende generaties
04 mrt
Roodkapje voor komende generaties
De “maareh-methode” van Den Haag
02 mrt
De “maareh-methode” van Den Haag
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.