2021: Let all the poisons that lurk in the mud hatch out
Historici kunnen soms klagen dat het wat moeilijker wordt om hedendaagse particuliere bronnen te raadplegen, doordat mensen elkaar nauwelijks brieven schrijven of anderszins. Dat mag zo zijn, maar sociale media kunnen zeker inzicht geven van een tijdsbeeld. Het wachten is op historisch onderzoek naar de zielenroerselen van gebruikers van Twitter, Instagram en Facebook. Deze uiten ze sinds Corona begin 2020 wereldwijd een dominante factor is geworden in het leven van wereldburgers. In de film I Claudius naar het boek van Robert Graves wordt Julius Caesar het volgende citaat in de mond gelegd: “Let all the poisons that lurk in the mud hatch out.” Dat vergif, maar ook het goede in de mens komt in deze tijden naar boven.
Ik voel me een getuige van een periode die in de geschiedenisboeken terecht kan komen. Ga maar na: wat doen de diverse berichten over het ontstaan van het Covid-19 virus en de daarop volgende mutaties met een mens en wat is zijn of haar reactie. Is deze economisch, sociaal maatschappelijk en/of gender en leeftijd gerelateerd? Waardoor worden wet- en regelgevers aangezet bij het uitvaardigen van zogenaamde beschermende maatregelen van de virussen? Op welk moment spelen dadendrang en ego’s een rol bij beleidsmakers, politici en wetenschappers? Wat is de rol van complotdenkers en betweters en waarop is hun mening gebaseerd? En waar komen die doodsbedreigingen vandaan? Doen mensen met een gewelddadig karakter dit of gaat het om onmacht om de eigen situatie te kunnen veranderen?
En nog wat: wie wil de verantwoordelijkheid nemen in de zogenoemde medische triage op grond waarvan de ene patiënt kansrijker qua behandeling wordt geacht dan de andere? Wat te denken van de vaccinweigeraars die wel behandeld willen worden als ze eenmaal het Covid virus hebben opgelopen? Zorgen zij voor overbelasting van de IC’s of is capaciteitstekort in de zorg het gevolg van zeker een decennium doorgevoerde bezuinigingen. Het zou ook nog kunnen dat economische verdienmodellen de kosten onevenredig opvoeren en bezuinigingen in het lagere echelon een soort redmiddel zijn geworden.
En zo zijn er nog veel meer vragen te stellen en te beantwoorden. De deskundigen – of degenen die denken dat te zijn – geven hun persoonlijke oplossingen. Dat doen ze onder andere in talkshows en elders in openbare debatten op basis van eigen ervaring en/of kennis. De gemiddelde burger mag daarvan kennisnemen zonder werkelijke eigen kennis van de materie. Verder is de vraag of de ministeriële persconferenties en andere vormen van communicatie begrijpelijk zijn voor de gemiddelde toehoorder.
Ik hoop dat ik lang genoeg leef om het geschiedenisboek over deze periode te kunnen lezen. Dat moet dan wel gebeuren als de onderzoeker komt met concrete analyses over de besluitvorming, sociaal- en financieel maatschappelijke impact en die van sociale media, en de beïnvloeding van dit alles van de mens in de diverse culturen. Ik vrees dat “alle vergif dat nog ergens in de modder zit eruit zal komen” en dat de ware schuldigen van alle ellende behalve het virus nooit zullen worden aangewezen.
-S.jpg)
.gif)
