Ooit zal ik Anokwo zien

In een bak met schroeven vond ik het bovenstaande object. Het is een doorgeknipte schakel van een ketting waarmee een activist zich aan het hek van een bouwplaats had vastgeketend. Jaren geleden heb ik hem opgeraapt en bewaard sindsdien. Ik werkte toen aan een kunstwerk in een nieuw te bouwen gevangenis, Het ‘Detentiecentrum,’ nabij het vliegveld hier in Rotterdam.Uitgeprocedeerden zouden vanuit daar op het vliegtuig naar huis worden gezet. Regelmatig werd de bouw belaagd door tegenstanders van een streng asielbeleid en de sfeer werd er met de dag grimmiger. Om de bouw kwam een groot hek. Paspoortcontrole bij de ingang. Een moeilijke tijd, edoch kon ik het kunstwerk na enige maanden opleveren en was de gevangenis af.
Tevreden ging ik verder, maar langzaam begon er iets aan mijn geweten te knagen: ik moest die gevangenen gaan bezoeken, steun gaan bieden. Eigenlijk werd mijn verlangen vooral gedreven door ordinaire nieuwsgierigheid (hoe zou het kunstwerk erbij staan en hoe zien uitgeprocedeerden er nu uit, wat zijn dat voor lieden?).
Ik ontdekte dat er op zondagmiddag protestbijeenkomsten plaatsvonden. Buiten, voor die gevangenis werd er dan publiekelijk aandacht geschonken aan het lot van de vluchteling in het algemeen en men zong er liederen met als strekking Geen mens is illegaal.
Via deze geloofsgenoten kwam ik op een lijst van mensen die de gevangenis in mochten om ‘geïnterneerden’ te bezoeken. Eigenlijk ging dat zonder moeite, er was geen screening. Ik had even goed iemand van de tegenpartij kunnen wezen. Bij die gedachte galmden er diverse vragen in mijn hoofd: Bent u lid van een politieke partij? (nee), Gelooft u in God? (nee), Is er leven na de dood? (ja), Vrouwelijke zwarte Pieten? (ja, maar alleen als hun bustenaad sterk genoeg is om plotselinge ontboezeming te voorkomen). Hoeveel vragen zou een asielzoeker moeten beantwoorden…
Vorig jaar was het zover en kreeg ik mijn eerste kans om iemand te bezoeken. De man die ik zou gaan zien heette Anokwo en er werd bij vermeld dat het een rustige man was. Maar het lot besliste anders. Geen bezoek, de gevangenis bleef voor mij op slot vanwege een coronabesmetting binnenshuis.
Anokwo is inmiddels terug in Afrika. Tot zijn terugkeer wacht ik geduldig af en bewaar ik die doorgeknipte schakel in die bak met schroeven…