De twaalfde dimensie (Deel 7+ en de laatste van de kopstoot van Fontuyn)
Luister, Klumpkens, ik voel dat ik begin te verbleken. Ik moet terug naar de twaalfde dimensie – die van de Alfa en de Omega. Want daar verkeer ik in eeuwigheid.
Weet, wij mensenzielen ,worden aan gene zijde ingedeeld in de diverse dimensies op grond van … klank. Niets voor niets spreekt men over de Muziek der Sferen. De doden behoren tot de muziek. Zij zijn klank.
Ik verkeer daarboven dus in de twaalfde dimensie, die van de Voortreffelijken. De Bodhisattva’s met een a of een o in hun naam. Veel Friezen dus. Inclusief West-Friezen, doden zoals ik! Maar ook Gautama Boeddha en Mahatma Gandhi, meer jouw types.. ..
En Madame Blavatsky, uiteraard. Eén entiteit van puur licht. Zoals wij allen daar allemaal Luceberten zijn! Lichtdragers! We gaan overigens over en weer uitstekend met elkaar om. Want wij zijn nu pure Liefde…!”
En het spook stond op en begaf zich in de richting van de biljarttafels achter in de cafézaal. Ik wilde ook opstaan. Want ik had Fontuyn nog van alles te vragen. Niet in het laatst over ‘Fontuyns ziekte’. Maar mijn lichaam zal als aan het cafétafeltje vastgelijmd. Nog steeds. En ook mijn lippen bleken verzegeld. Er kwam geen geluid uit mijn keel…
Ik kon slechts toekijken hoe Fontuyn mijn ober aanschoot – duidelijk ook iemand van de Herenliefde. Gaat onze geilheid domweg na de dood nog voort? Maar nee, het fantoom trok zijn portefeuille en gaf de ober… een bankbiljet. Maakte vervolgens het gebaar ‘van laat de rest maar zitten’. Hij rekende blijkbaar af, ging dan tussen de beide biljarttafels door en was opeens in het niets verdwenen!
Ik bemerkte, dat ik me weer kon bewegen. De ban was verbroken.
Nu kwam ober naar mij toe.
“Die meneer, die zojuist bij u aan tafel zat, meneer Klumpkens, die heeft alles al afgerekend. Bovendien heeft hij mij gevraagd u een ander soort kopstoot te bezorgen dan de gebruikelijke, dus geen pils met een jonge jenever, dat noemde hij de Oude Kopstoot, maar een glas Wieckse Witte met een glaasje Berenburg. Dat noemde hij de Nieuwe Kopstoot... ”
Typische Fontuyn-ongein!
Zijn ´fout gevoel voor humor´ was er dus nog steeds, twaalfde dimensie of geen twaalfde dimensie.
De ober zette de Nieuwe Kopstoot voor mij op tafel: “Weet u, meneer Klumpkens, wat ik bijna griezelig vond aan de persoon, die zojuist aan uw tafeltje zat… het leek meneer Fontuyn wel! U weet wel, uw collega-politicus, die de Marokkanen terug zou sturen naar Marokko, als hij eenmaal aan de macht zou zijn…Want dat kan natuurlijk niet, dat hij ècht meneer Fontuyn was… want meneer Fontuyn is dood!”
“Zeker, ober, dood is dood. En vol is vol! En…op is op!”
En ik sloeg het glas bier in een keer naar binnen. En vervolgens de Berenburg. Ik moest mij niet laten kennen. Zeker niet door een foute dode. De kelk diende tot de bodem geleegd.
“ Fontuyn. … meer ga ik niet voor je doen!” fluisterde ik voor mij zelf heen, terwijl ik het schuim van mijn lippen veegde: “ Waarom zou ik jouw biografie schrijven?.
Geen sprake van! Wat mij betreft, word je doodgezwegen. Liefst voor eens en altijd!
Ja, hoe eerder Fontuyn uit de geschiedenis van ons vaderland verdwenen zou zijn, hoe beter! Zoals hij zojuist tussen de biljarttafels verdween, bijvoorbeeld …als ooit Piet Paaltjens op de studentensociëteit Minerva.
En meteen besefte ik mijn denkfout… Piet Paaltjens was nooit echt verdwenen. Hij had zijn schepper, dominee François Haverschmidt, ver overleefd. Hij behoorde inmiddels en waarschijnlijk voorgoed tot de canon van de litteratuur . Hij was een mythe geworden.
En zo ook was het inmiddels met Fontuyn gesteld. Het was al gebeurd! Fontuyn IS een mythe, een hedendaagse mythe. Of ik nu wel of niet over hem schrijf, het maakt niet uit. Het leed is al geschied.
Van charismatische doden win je niet!
Ik trok mijn jas aan en ging de draaideur door. Buiten was het guurder November dan ooit.
-S.jpg)
.gif)
