Ruwe bolster blanke pit
De eerste keer dat ik hem zag was voor het huis van Pim Fortuyn, waar hij op de stoep stond om een glimp van zijn held op te vangen. Ik vroeg Pim wie dat was en hij antwoordde me dat hij er wel meer stond. Dat hij wel erg rechtse opvattingen had maar absoluut geen kwaad in de zin had. Hij zwaaide naar Rinus en liet mij uit.
Buitengekomen sprak ik Rinus aan. Er zouden nog vele gesprekken volgen.
Op Rinus waren twee zaken van toepassing. Hij was zo brutaal als de beul en hij was de spreekwoordelijke ruwe bolster blanke pit. Dat merkten we nadat hij de weg naar het fractiekantoor van Leefbaar Rotterdam gevonden had. Duizend-en-één keer sprak hij over de fouten die er in zijn stad en zijn Spangen gemaakt werden en de hoop die hij op Pim gevestigd had.
Toen die hoop door Volkert van de Graaf de bodem werd ingeslagen was hij troosteloos en vol wrok. Dat laatste heeft hij met enkele anderen uitstekend gekanaliseerd door zich met tomeloze energie in te zetten voor het oprichten van een standbeeld voor zijn held. Iets dat hem ondanks veel tegenwerking gelukt is.
Rinus had de eigenschap voortdurend niet alleen de randen van de wet op te zoeken, maar er ook regelmatig overheen te gaan. Hij runde met zijn Barbara een haringkar aan de Binnenweg maar ook verkocht hij – zonder vergunning – bier bij het Feyenoord stadion en bij de woensdagavond skate festijnen dook Rinus op met blikjes frisdrank.
Ik ben een keer door het oog van de naald gekropen toen Rinus me vroeg of ik vuurwerk wilde hebben. Na mijn bevestigende antwoord kreeg ik een doos met siervuurwerk die op oudejaarsavond letterlijk met een sisser afliep.
Het jaar daarop belde ik hem met de mededeling dat ik wel siervuurwerk wilde, maar niet van zo’n slechte kwaliteit. ,,Anders betaal ik wel gewoon,” zei ik, maar Rinus kwam niet opdagen die avond.
De volgende dag zat ik net in de kroeg toen Nel me nerveus belde en zei: ,,Er staat recherche in de kamer en ze willen je spreken.”
,,Goedenavond meneer Sørensen. We hebben gehoord dat u telefonisch vuurwerk heeft besteld en willen u daar graag over horen.” Nu is de aanval vaak de beste verdediging dus ik zei direct: ,,Hoe haalt u het in uw hoofd om mijn telefoon af te luisteren?”
,,We hebben u niet afgeluisterd, maar uw vriend meneer Van den Heerik,” was het antwoord. ,,Ik wil dat u mijn huis doorzoekt en kijkt of er vuurwerk is!” zei ik.
,,Dat is niet nodig, maar misschien kunt u een keer naar het bureau komen,” kreeg ik te horen. ,,Ik sta er op dat u mijn huis doorzoekt en uiteraard kom ik naar het bureau.”
Later werd me op het bureau uitgelegd dat ze de humor er wel van inzagen om mij aan te pakken. Ik minder, maar gelukkig was Rinus de bewuste avond niet langsgekomen. De reden bleek plausibel. Hij zat vast.
Toen ik hem enkele maanden later weer tegen kwam, wilde ik hem eigenlijk aanspreken over het voorval maar zowel zijn spraakwaterval als zijn min of meer ‘onschuldige blik’ weerhielden me ervan.
Zoals die blik me er ook van weerhield achter hem aan te gaan als hij in Benidorm, net als je zonnend was ingedut, een emmertje water over je heen gooide.
Het was Rinus, dus je pikte het.
Het wordt een stuk rustiger en ongezelliger zonder Rinus.
(De uitvaart is zaterdag 3 oktober om 11.00 uur op begraafplaats Hofwijk in Overschie.)
-S.jpg)
.gif)
