Kattenklauw
Die bewuste maandagavond gooide ik de achterdeur open toen ik thuis kwam. Hoorde een doffe bons en direct daarna een afgrijselijk kattengejammer. Als een speer vloog ik naar buiten! Wat was er nu gebeurd?
Rooie Gerrit springt altijd van het schuurtje van de buurman op één van mijn containers. Maar nu had het even daarvoor geregend en was de container glad. Dus die dikkerd was doorgegleden en met zijn achterpoot achter het handvat blijven hangen. Ocharme! Daar hing de ziel kop voorover te krijsen dat het een aard had! Ik pakte hem nietsvermoedend beet om hem te bevrijden, maar die goeie sul was zó overstuur dat ‘ie me eventjes flink te grazen nam met klauwen en tanden als van een panter. Als de wiedeweerga het beest op de grond gezet en de schade opgenomen. Nou, dat loog er niet om; ik zou overdrijven als ik zei dat het bloed er uit spoot, maar het kwam toch akelig dicht in de buurt!
Snel naar binnen en op zoek naar de verbanddoos. Verdraaid, de jodium opgedroogd. Gelukkig kreeg ik een beregoeie inval: de whisky! Ontsmet ook hartstikke goed! Dus onderarm onder de kraan, wonden eerst schoonspoelen en daarna met whisky ontsmet. Toen de nodige gaasjes en pleisters erop en klaar was ik.
Ondertussen zat het andere slachtoffer hijgend van alle emoties alweer op de keukentafel, en keek me smekend aan. Het voerbakje van Snoes de poes was leeg!
En ik was zo goed niet of er kwam een zakje voer voor de arme scheet. Hevig kopjesgevend tegen mijn nietgewonde pols liet de slijmjurk me weten dat ‘ie me toch wel erg lief vond. Blijf daar maar eens koud onder!
Nadat het eten op was liep hij al trekkepotend de deur weer uit.
Twee dagen later op aandringen van mijn baas en zwager toch maar even naar de huisarts gebeld. Op de vraag van de assistente hoe het zo kwam, haar het verhaal verteld. Half snikkend van de lach zei ze me dat het spreekuur helemaal vol zat, maar dat ze me wel even in de keuken zou parkeren. Hier moest de dokter tóch even naar kijken.
Dus daar ging ik. En inderdaad; de goedlachse assistente parkeerde me in de keuken. Moest het verhaal nog eens vertellen toen de dokter kwam.
Op het feit dat ik het zaakje ontsmet had met whisky had hij maar één antwoord: ,,Drankmisbruik.'' Ik mag die man ontzettend graag, gek hè?
En een tetanusprik had weinig zin meer; dat moet binnen een paar uur gebeuren. Wat de verschijnselen zouden zijn? ,,Je gaat gekke dingen doen,” zei de dokter. Dat was een inkoppertje! ,,Tsja, dat wordt lastig, dat doe ik altijd al,'' was mijn antwoord. Hij ontkende dat niet, maar gaf me het advies om vooral regelmatig een glas whisky te drinken. Die man is goud waard!
En nog steeds komt Gerrit eten, maar nu kruipt hij onder de poort door. Wie zei er nu dat enkel honden slim zijn?
-S.jpg)
.gif)
